İnsan yaşamında önemli bir unsur olan aşk, görece yeni bir araştırma konusudur. Aşkın, kültürel/bağlamsal koşullardan etkilenmesinin yanı sıra evrensel bir olgu olduğu kabul edilmekte ve çeşitli kuramlarda farklı biçimlerde ele alınmaktadır. Ancak konu ile ilgili bilinenler hala sınırlıdır. Özellikle Türkiye’de yapılan çalışmaların sayısı çok azdır. Bu araştırmada beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerin aşk stillerinin demografik değişkenler ve ana babaya bağlanma düzeyleri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. İlişkisel tarama modelindeki araştırmaya 285 üniversite öğrencisi katılmıştır. Katılımcılara Kişisel Bilgi Formu, Aşka İlişkin Tutumlar Ölçeği (Hendrick, Hendrick ve Dicke, 1998) ve Anne-Baba ve Akrana Bağlanma Ölçeğinin (Armsden ve Greenberg, 1987) anne ve baba formu uygulanmıştır. Analizler sonucunda ilişki sayısının cinsiyete göre farklılaştığı sonucuna ulaşılmıştır. İlişki sayısı ile oyun gibi aşk ve sahiplenici aşk, ilişki süresi ile tutkulu aşk, arkadaşça aşk, özgeci aşk ve oyun gibi aşk puanları arasında anlamlı ilişkiler olduğu bulunmuştur. Oyun gibi aşk, mantıklı aşk, sahiplenici aşk ve özgeci aşk puanlarının cinsiyete göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Anneye bağlanma puanları ile tutkulu aşk, arkadaşça aşk ve oyun gibi aşk puanları arasında ve ayrıca babaya bağlanma puanları ile tutkulu aşk, arkadaşça aşk ve sahiplenici aşk puanları arasında anlamlı ilişkiler olduğu ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak elde edilen bulguların hem çeşitli kuramları desteklediği hem de kültürel/bağlamsal koşulların ilişkilerdeki etkisine işaret ettiği söylenebilir.