Bu çalışmanın genel amacı, performans ödevlerini hazırlarken Derecelendirilmiş Puanlama Anahtarı (DPA) kullanan ortaokul öğrencileriyle kullanmayan öğrencilerin başarıları arasında fark olup olmadığını belirlemektir. Çalışma grubu, aynı Türkçe öğretmeninden ders alan ve Türkçe dersindeki akademik başarıları birbirine denk iki 6 sınıf öğrencisinden (n&61;44) oluşmaktadır. Bu gruplardan birisi rastlantısal atama yoluyla deney grubu (n&61;22), diğeri ise kontrol grubu (n&61;22) olarak belirlenmiştir. Araştırmanın verileri öğrencilerin performans ödevlerinden aldıkları puanlardan toplanmıştır. Çalışmanın ilk aşamasında öğrencilerin düzeyine ve 6. Sınıf Türkçe Öğretimi Programı’nın kazanımlarına uygun bir performans ödevi hazırlanmıştır. Daha sonra bu ödevin nasıl yapılacağını açıklayan ve her iki gruptaki öğrencilere de verilen ayrıntılı bir yönerge ile alanyazın taraması, uzmanların görüş ve önerileri doğrultusunda 9 boyutu olan çözümleyici (analitik) bir DPA hazırlanmıştır. Ayrıntılı yönerge her iki gruba, DPA ise yalnızca deney grubuna verilmiştir. Öğrencilerin hazırladıkları ödevler bu DPA’nın belirlenen 9 boyutuna göre deneyimli iki Türkçe öğretmeni tarafından değerlendirilmiştir. Shapiro-Wilk testine göre dağılımların normal olduğu belirlenmiş, bu nedenle Pearson korelasyon katsayısı hesaplanmış ve değerlendiriciler arasındaki tutarlılık (0,77.) olarak belirlenmiştir. Bu değer .05 düzeyinde anlamlı olup, aynı zamanda iki puanlayıcı uyumu için yeterli düzeydedir. İki grubun performans ödevlerindeki başarı puanları arasında fark olup olmadığına Mann-Whitney U testi ile bakılmış&59; sonuçta yalnızca Dil ve Anlatım boyutlarında deney grubu öğrencilerinin lehine anlamlı bir fark olduğu görülmüştür.