Bu çalışmada üstün yetenekli öğrencilerin ve üstün yetenekli olmayan öğrencilerin öğrenme stillerini karşılaştırmak ve öğrencilerin cinsiyet, sınıf, aile gelir düzeyi, anne ve baba eğitim düzeyi değişkenlerine göre ilişkilerini ortaya koymak amaçlanmıştır. Araştırma; Sivas Bilim ve Sanat Merkezinde öğrenimlerine devam eden 84 üstün yetenekli öğrenci ve üstün yetenekli olmayan 86 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veri toplamak amacıyla, Grasha ve Riechmann (1994) tarafından geliştirilen ve Türkçe’ye Koçak (2007) tarafından uyarlanan Öğrenme Stilleri Ölçeği (ÖSÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel analiz teknikleri olan; frekans, yüzde, aritmetik ortalama, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve çok yönlü varyans analizi (MANOVA) teknikleri kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, üstün yetenekli öğrenciler ile üstün yetenekli olmayan akranlarının öğrenme stillerinin farklılaştığı ortaya çıkmıştır. Üstün yetenekli öğrenciler en çok “bağımsız” ve “rekabetçi” öğrenme stillerini tercih ederken, üstün yetenekli olmayan öğrencilerin ise en çok “bağımlı” ve “katılımcı” öğrenme stillerini tercih ettikleri sonucuna ulaşılmıştır. Ölçeğin “bağımlı” alt boyutunda üstün yetenekli olmayan öğrencilerin lehine anlamlı bir fark çıkarken, “rekabetçi” alt boyutunda ise üstün yetenekli öğrencilerin lehine anlamlı bir farklılık olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırma bulgularına göre, üstün yetenekli öğrenciler ile üstün yetenekli olmayan öğrencilerin öğrenme stilleri cinsiyet değişkenine göre anlamlı farklılık gösterirken, sınıf düzeyi, anne eğitim durumu, baba eğitim durumu ve aile gelir durumuna göre anlamlı olarak değişiklik göstermediği ortaya çıkmıştır.