İletişimin en temel unsuru olan dil, duygu ve düşüncelerin nesilden nesile aktarılmasını sağlayan topluma millet olma şuuru kazandıran ve bir milleti millet yapan unsurların başında gelen önemli bir araçtır. Ülkemizde yükseköğretim öncesi kültürel ağırlıklı derslerin yeterli düzeyde verilememesi veya ‘millî kimlik’ oluşturmada ana dil ve millî kültürün daha derinliğine işlenmesi ihtiyacından dolayı tüm yüksekokul ve fakültelerde iki dönem halinde okutulması zorunlu olan Türk Dili I-II dersleri ile öğrencilerin yazılı ve sözlü anlatım becerilerinin geliştirilmesi, dil bilinci ve ana dil sevgisi kazanması hedeflenmektedir. Fakat yapılan gözlemlere ve araştırmalara göre yükseköğretimde de Türk Dili I-II dersleri ile ilgili kazanımlara yeterince ulaşılamadığı görülmektedir. Bu durum üniversite öğrencilerinin Türk Dili I-II derslerine karşı ilgisiz olması, dersin önemine inanmaması ve derse karşı motive olamamaları gibi nedenlerden kaynaklanmaktadır. Yani öğrencilerin bu derse karşı geliştirdikleri olumsuz tutumlar dersin amaçlarının gerçekleştirilememesinde önemli bir etken olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin Türk Dili I-II derslerine ilişkin tutumlarını (olumlu-olumsuz) belirlemektir. Belirlenen olumsuz tutumlara sebep olan etkenleri ortaya çıkarmak çalışmanın önemini ortaya koymaktadır. Öğrencilerin Türk Dili I-II derslerine yönelik tutumlarını belirlemek için Aslan, A. (2012) tarafından geliştirilen geçerlik ve güvenirliği sağlam olarak tespit edilmiş olan “Yükseköğretimde Türk Dili Dersine Karşı Tutum Ölçeği” kullanılmıştır.Araştırma, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesinin fakülte ve yüksekokullarında öğrenim gören 490 öğrenci üzerinde uygulanmıştır. Ölçekten elde edilen veriler öğrencilerin cinsiyet, başarı durumu ve okudukları birimlere göre de incelenmiş belirlenen tutum farklılıkları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlar benzer çalışmaların sonuçları da dikkate alınarak değerlendirilmiş ve önerilerde bulunulmuştur.