Bu çalışmada, cinsel istismar nedeni ile Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı bünyesinde korunma altına alınan cinsel istismar mağduru kız çocuklarının cinsel istismar mağduru olmayan kız çocuklarla karşılaştırılması ve sosyo-demografik özellikleri ile psikolojik belirtileri bakımından risk faktörlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla 11-18 yaş arası çocukların bulunduğu Konya ÇODEM’ de kalan cinsel istismar mağduru 40 kız çocuğu ile; Konya ili Meram ilçesi sınırları içinde bulunan cinsel istismar mağduru olmayan (ÇODEM’de kalmamış, kalmayan) 11-18 yaş arası 50 kız çocuğuna Kişisel Bilgi Formu, Kısa Semptom Envanteri Ergenler için Ruhsal Sorunlar Tarama Ölçeği uygulanmıştır. Karşılaştırma grubuna ek olarak Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği alt boyutu olan cinsel istismar soruları sorulmuş, cinsel istismara uğradığı tespit edilen çocuklar araştırma dışı kabul edilmiştir. Böylelikle 3 çocuk kontrol grubundan çıkarılmıştır. Araştırmada veri toplama araçları ile elde edilen bilgilerin çözümlenmesi için SPSS 20 versiyonu kullanılmıştır. Verilerin analizi için betimleyici istatistiklerle birlikte ki kare testi ve bağımsız örneklemler için t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, cinsel istismar mağduru ergen kız çocuklarında eğitim seviyesinin daha düşük olduğu, örgün eğitime devamın daha az olduğu, daha yüksek düzeyde zararlı alışkanlıklara sahip oldukları, intihar girişimi ve kendine zarar verme düşüncesinin diğer gruptan daha yüksek olduğu görülmektedir. Ayrıca tüm çocukların ailelerinin sosyo-kültürel-ekonomik özellikleri bakımından elde edilen bulgulara bakıldığında cinsel istismar mağduru çocukların anne ve babalarında bir hastalık olması, anne ve baba eğitiminin düşük olması, babanın çalışmıyor olması, annenin bir geliri olmaması, babanın gelirinin düşük olması, babanın zararlı alışkanlıklara sahip olması, örneğin sigara, alkol, uyuşturucu kullanması, çocukların anne ve babaları ile görüşmüyor olmaları, anne babanın birlikteliğinin az, boşanmış ailelerin de başka bir evlilik yapma oranının düşük olması risk faktörleri olarak ortaya çıkmaktadır. Diğer yandan anne babalarının yanında kalmayanların, üvey anne veya baba, akraba ve yurt ve kurumda yetişme oranlarının istatiksel olarak daha yüksek olduğu görülmektedir. Psikolojik belirtiler açısından iki grup karşılaştırıldığında; cinsel istismar mağduru kız ergen çocukların somatizasyon, kendine zarar verme toplam puan ortalamaları açısından karşılaştırma grubuna göre istatiksel olarak yüksek olduğu görülmektedir. Tüm bulgular çocuklara yönelik cinsel istismarı önlemede alınabilecek önlemlere ışık tutması bakımından literatür bulguları ile ele alınarak tartışılmıştır.