Amaç: Ergenlerde en sık kullanılan depresyon tarama ölçeklerinden ikisi Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) ve CES Depresyon Ölçeği (CES-DÖ)’dir. Çalışmamızda birincil olarak ergen danışma merkezine başvuranların depresyon sıklığının bu iki ölçek kullanılarak belirlenmesi ve risk faktörü olabilecek sosyodemografik özelliklerin ortaya konması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Nisan 2015 – Haziran 2015 tarihleri arasında Gençlik Danışmanlık ve Sağlık Hizmet Merkezi’ne başvuran ergenler çalışmaya alınmıştır. BDÖ ve CES-DÖ 12-19 yaş arası ergenlere uygulandı. Verilerin analizinde SPSS 20 demo paket programı kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya 103 kişi dahil edilmiş olup, yaş ortalamaları 15,18±1,63 (12-19) yıl idi. Katılımcıların %68,9’u (n=71) kız, %69,9’unun (n=72) eğitim düzeyi lise, %68,9’unun (n=71) aylık hane geliri 1000-3000 Lira arasında, %95,1’inin (n=98) anne ve babası hayatta, %65,0’ının (n=67) anne ve babası birlikte yaşamakta, %83,5’i (n=86) çekirdek aile yapısına sahip, %64,1’inin (n=66) anketin yapıldığı yıl içerisinde Temel Eğitimden Ortaöğretime Geçiş Sistemi Sınavı (TEOG) veya Lisans Yerleştirme Sınavı (LYS)’na katılmayacak olduğu saptandı. Uygulanan ölçekler incelendiğinde; BDÖ ortalama değerleri 15,82±9,33 (1-45), CES-DÖ ortalama değerleri 23,70±11,71 (4-52) olarak hesaplandı. BDÖ’ye göre; katılımcıların %28,2’si (n=29) minimal depresyon, %35,0’ı (n=36) hafif depresyon, %27,2’si (n=28) orta depresyon, %9,7’si (n=10) şiddetli depresyon sınıfında yer aldı. CES-DÖ’ye göre; katılımcıların %31,1’i (n=32) normal, %22,3’ü (n=23) sınırda depresyon, %46,6’sı (n=48) ileri depresyon sınıfında yer aldı. Sonuç: Ergenler psikiyatrik problemleri için birinci basamak sağlık kuruluşlarını yeterince tercih etmemektedirler. Ergenler ve aileleri birinci basamakta depresyon tanı ve tedavi hizmeti alabilecekleri konusunda bilgilendirilmelidirler.