Ergenlik ve genç yetişkinlik dönemleri şiddet içerikli davranışların arttığı dönemlerdir. Şiddetin, doğrudan maruz kalanlar ile tanıklık edenler tarafından algılanışı, kişilik, tutum ve davranışların gelişimi açısından önemlidir. Bu çalışmanın amacı yarı kırsal bölgede ergenlerin öz saygı ile fiziksel şiddete maruziyetleri arasındaki ilişkiyi saptamaktır. Kesitsel tipte olan araştırma Malatya’ nın yarı kırsal bir bölgesinde gerçekleştirilmiştir. Hekimhan İlçe Merkezi ve rastgele seçilen üç kasabasında 410 ergen araştırma kapsamına dahil edilmiştir. Araştırma verileri geçerlik ve güvenirlik çalışmaları Çuhadaroğlu (1986) tarafından yapılmış Rosenberg Özsaygı ölçeğini de içeren araştırma anketi gözlem altında uygulanarak toplanmıştır. Verilerin analizinde unpaired t testi ve regresyon analizi kullanılmıştır. 410 ergenin % 60.2’si erkek, %39.8’i kızdır. Ergenlerin %33.7’si ilköğretim, %66.3’ ü lise de öğrenim görmekteydi. Ergenlerin %41.3’ ü evde, %41.9 okulda, fiziksel şiddete maruz kaldıklarını ifade ettiler. Erkeklerin %58.3’ünün öz saygı düzeyleri 0-2 aralığında, %35.2’sinin 3-4 aralığında, %6.5’ünün ise 5-6 aralığındadır. Kızların ise %65.0’inin öz saygı düzeyleri 0-2 aralığında (yüksek), %25.8’inin 3-4 aralığında (orta), %9.2’sinin ise 5-6 (düşük) aralığındadır. Ergenlerin öz saygı düzeylerine dağılımı ile cinsiyetleri arasında bir fark yoktu (p>0.05). Ergenlerin öz saygıları ile okulda fiziksel şiddet görme arasında düşük ama anlamlı bir korelasyon vardı. (r=0.13; p=0.05). Standardize edilmiş beta katsayısı analizine göre; okulda fiziksel şiddet görmede %11.2 oranındaki artış, öz saygı skorunda bir birimlik artışa yol açmaktaydı (F=5.164; p=0.024). Buna karşılık ergenlerin öz saygı düzeyleri ile evde fiziksel şiddet görme arasında bir ilişkinin bulunmadığı saptandı (t=-.303; p=0.762). Sonuç olarak, ergenlerde öz saygı ile okulda fiziksel şiddete maruziyet arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Ergenlere, anne-babalara ve öğretmenlere yönelik bilinçlendirme programlarına ihtiyaç vardır.