1968 gençlik eylemlerinin üzerinden tam yirmi yıl geçmiş. Benim için, bütün bizim kuşak için, dün kadar yeni ve taze her şey. Çoğumuzun saçlarının ağardığı, çoluk çocuğa karıştığımız ise ayrı bir gerçek. O günlerde coşku ve sevgiyle kol kola sokaklarda yürüdüğümüz, sloganlar atıp, marşlar söylediğimiz arkadaşlarımızın bir kısmı, şimdi aramızda yok.. Deniz'ler, Seçkin'ler, İbrahim'ler benim gözümde, hala gencecik dipdiri varlıklarıyla geleceği yakalamaya çalışan, dünyayı değiştirme azmiyle dolu, güzel ve canlı insanlar.. Yazdıklarım, kendi yaşadıklarımdır. Kendi anılarımdır. Ama bu, anı zamanda bir dönemin panoramasını, kaba hatlarıyla da olsa dile getiriyor.. Anlatacaklarım 1966-1970 yılları ile sınırlı tuttum. Çünkü yükselişin en canlı dönemdi bu. Anılan 12 Mart 1971'de kestim. 12 Mart, eylemlerin niteliği yönünden ve coşkunluğun büyük ölçüde sönmüş olduğu gerçeğiyle ayrı bir tarih. Yazarken, düzen taraftarlarının, "elveda" dedikleri, "sancılı yıllar" adını verdikleri, o renk cümbüşü, coşkulu yılları, toplumun ruhunun ve dinamizmin sağlık fışkırdığı o güzel yılları anlatmak istedim...