Araştırmanın temel amacı, ergenliğin farklı dönemlerinde davranışsal özerkliğin gelişimi ile algılanan ana-baba tutumları arasındaki ilişkileri incelemektir. Araştırmanın örneklem grubunu, ilk ergenlik dönemindeki ilköğretim 6. ve 7. sınıf, orta ergenlik dönemindeki lise 1 ve 2. sınıf ve son ergenlik dönemindeki üniversite 1. ve 2. sınıf öğrencileri olmak üzere toplam 758 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama araçları olarak Ergen Özerklik Ölçeği ve Ana-Baba Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Çalışmanın bulguları, ilk ergenlik dönemindeki kızlar hariç diğer bütün yaş gruplarındaki kız ve erkeklerin davranışsal özerkliğini anneden algılanan kabul/ilginin anlamlı olarak yordadığını göstermiştir. Bununla birlikte, davranışsal özerkliği ilk ve son ergenlik dönemindeki kızlarda ana-baba tutum ölçeğinin özerklik boyutu; son ergenlik dönemindeki kızlarda ise kontrol boyutu anlamlı düzeyde yordamaktadır. Ayrıca, ana-babasını demokratik olarak algılayan ergenlerin hem otoriter hem de izin verici-ihmalkar olarak algılayan ergenlere kıyasla daha fazla davranışsal özerklik gösterdikleri bulunmuştur. Buna ek olarak, ana-babasını izin verici - müsamahakar olarak algılayan ergenlerin davranışsal özerkliğinin, hem izin verici ihmalkar hem de otoriter olarak algılayan ergenlere kıyasla daha yüksek olduğu görülmüştür.