Bu çalışmadaki temel amaç aleksitimi ve yalnızlık arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma 2001-2002 eğitim ve öğretim yılı bahar yarı yılında Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesinde okuyan öğrenciler arasından rasgele seçilmiş 230 öğrenciye Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ) ve UÇLA Yalnızlık Ölçeği uygulanarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada yapılan analizler sonucunda üniversite öğrencilerinin aleksitimi ve yalnızlık düzeyleri arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (r-.66). Kız ve erkek öğrencilerin yalnızlık puanları arasında .05 düzeyinde anlamlı bir farklılık olduğu ancak aynı öğrencilerin aleksitimi puanları arasındaki farkın anlamlı olmadığı bulunmuştur. Ayrıca öğrencilerin kaldıkları yerlere göre yalnızlık ve aleksitimi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık olmadığı anlaşılmıştır.