Giriş: Yetiştirme yurdundaki adölesanlar kurumun yetersizliklerinden olumsuz etkilenmekte ve sosyal desteğe gereksinim duymaktadırlar. Amaç: Bu çalışma yetiştirme yurtlarında kalan adölesanların benlik saygılarını ve psikolojik belirtilerinin, aileleri ile yaşayan adölesanlara göre farklılığını belirlemek amacıyla tanımlayıcı ve karşılaştırmalı olarak yapılmıştır. Yöntem: Araştırma örneklemi 17-20 yaşlarında 140 adölesandan oluşmuştur. Bunların 70’i yetiştirme yurtlarında kalan adölesanlar (YYKA), diğer 70’i bu illerde bulunan, ailesiyle yaşayan adölesanlar (AYA) Niğde Fatih, Burdur Cumhuriyet, Çorum Eti Liselerine devam eden adölesanlardır. YYKA grubuna belirtilen yaşlardaki yetiştirme yurtlarındaki adölesanların tümü alınmış, AYA grubu ise tabakalı rasgele örneklem yöntemiyle seçilmiştir. Araştırmada veri toplama aracıolarak; araştırmacı tarafından geliştirilen iki ayrı soru kağıdı, Coopersmith’in Benlik Saygısı Ölçeği ve Kısa Semptom Envanteri kullanılmıştır. Verilerin değerlendirmesinde yüzdelikler, iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi, Mann-Whitney U testi analiz yöntemleri kullanılmıştır. Bulgular: Değerlendirme sonucunda, YYKA grubundaki adölesanların benlik saygısı puan ortalamaları AYA grubundaki adölesanlardan daha düşük, psikolojik belirti puan ortalamaları ise daha yüksek bulunmuştur. Kızların benlik saygısı puan ortalamaları erkeklerden daha düşük ve psikolojik belirti puan ortalamaları da daha yüksektir. Ayrıca YYKA grubundaki adölesanların depresyon belirtipuan ortalamalarının daha yüksek olduğu saptanmıştır. Sonuçlar: Adölesanların kurum bakımının yetersizliklerinden olumsuz etkilendikleri ve etkili sosyal desteğe gereksinimlerinin olduğu düşünülmüştür. Kurum bakımındaki adölesanların benlik saygılarının yükseltilmesi ve psikolojik sorunlarının azaltılması için kurumda düzenli izlenmeleri, sorunlarının çözümünde danışmanlık verilmesi ve kurum sonrası bağımsız yaşama hazırlanmaları önerilmiştir.