Bu araştırma öğrenme-öğretme ortamında öğrencinin daha aktif olmasını amaçlayan bir yöntem denemesi niteliğindedir. Araştırmanın temel amacı "aktif yöntem"in öğrenci başarısı üzerindeki etkisini saptamaktır. Farklı kontrol gruplu ön test - son test deseni kullanılarak lise 2. sınıf fizik dersinde "Elektromagnetik indüksiyon" ünitesinde deney grubunda "aktif' yöntemle ders işlenmiş kontrol grubunda ise "geleneksel" yöntemle ders işlenmiştir. Böylece öğrencinin ders içinde daha aktif olduğu, öğrenciler arasında karşılıklı iletişime olanak tanınan bir yöntemin öğrenci başarısını hangi yönde etkilediği saptanmak istenmiştir. Araştırmanın başlangıcında kullanılan grupların sosyo-kültürel özellikleri ile diğer derslerde ve fizik dersinde daha önceki basan düzeylerinin eşit olduğu verilerle ortaya konmuştur. Geleneksel yöntemin sorunları ele alınarak bu sorunların aşılması halinde, daha yapıcı, yaratıcı, derse katılan, dersin yürütülmesinde sorumluluk üstlenen, öğrendiği bilgilerin öneminin farkına varan, eleştiri gücü kazanan öğrenci yetiştirmenin mümkün olabileceği değerlendirilmiştir. Araştırmanın evreni İzmir'de hizmet veren liselerin ikinci sınıf öğrencileri kabul edilmiş, örneklem olarak Maltepe Askeri Lisesi'nde ikinci sınıfta okuyan bir şube seçilmiştir. 1994 - 1995 öğretim yılında 30 öğrenci deneye deney grubu olarak, 30 öğrenci kontrol grubu olarak katılmıştır. Deney ve kontrol grubunda aynı öğretmenin fizik dersine girmesine, öğretmenin mesleki balamdan tecrübeli olmasına ve yöntemin uygulanması ile ilgili ön çalışma yapılmasına özen gösterilmiştir. Ünitenin işlenmesine başlanmadan önce ön test ve ünitenin işlenişini takiben son test uygulaması yapılmıştır. Ünitede kazandırılması hedeflenen davranışları kapsayacak nitelikte hazırlanan soru grubu okulda mevcut soru bankasından alınmıştır. Testin tamamı denenmiş, geçerli ve güvenilir olduğu belirlenen su sorulardan oluşturulmuştur. Testler iki şube öğrencilerinin topluca katıldığı amfide uygulanmıştır.Aktif yöntem uygulaması aşağıdaki basamaklar altında uygulanmıştır: a. öğretmenin konunun ana hatlarını kapsayacak şekilde ve eğitim araçlarından yararlanarak kısa bir anlatım yapması. b. Öğretmenin yaptığı anlatımın öğrenciler tarafından çalışma kağıtlarına kendi ifadeleri ile özetlenmesi, yapılan özetlerin önceden belirlenen eşlerle değiş tokuş edilerek incelenmesi, eksikliklerin renkli kalemle belirlenerek tamamlanması, eşlerin yan yana gelerek özetleri tartışmaları ve özetlerin öğretmen tarafından toplanması. c. öğretmen tarafından konu ile ilgili problem durumları hazırlanarak öğrencilere dağıtılması, öğrencilerin problemleri çözümleyerek ikili grup halinde değerlendirmeleri ve eksik kalan noktaların tamamlanması. d. öğretmenin öğrenciler arasında dolaşarak yardım sağlaması, çalışmaların sonunda tüm grubu ilgilendiren noktalan araç gereç yardımı ile anlatarak tamamlaması. Geleneksel yöntem ise öğretmenin anlatma ve açıklamalarının ağırlık taşıdığı, öğrencilerin not aldığı, yapılan anlatma ve açıklamalar doğrultusunda öğretmenin öğrenciye sorular yönelttiği ve cevaplarım istediği, ödevlerin verilip kontrolünün yapılması şeklinde uygulanmıştır. Araştırmada deney ve kontrol grubu Milli Eğitim Bakanlığı tarafından yayınlanan Fizik 2 ders kitabından yararlanmışlardır. Deney ve kontrol grubuna özel olarak atyn bir kaynak önerilmemiştir. Verilerin analizi aşağıdaki başlıklar altında yapılmıştır : a. Deney ve kontrol gruplarının ön test aritmetik ortalamaları arasındaki farkın, b. Deney grubunun ön ve son test aritmetik ortalamaları arasındaki farkın, c. Kontrol grubunun ön ve son test aritmetik ortalamaları arasındaki farkın, d. Deney ve kontrol gruplarının son test aritmetik ortalamaları arasındaki farkın, e. Deney ve kontrol grubunun ön ve son test arasındaki farkın farkının anlamlı olup olmadığı "t" testi ile saptanmaya çalışılmıştır. Deney ve kontrol grubunun ön test aritmetik ortalamaları arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Bu sonuç deney ve kontrol gruplarının iyi bir şekilde eşleştirildiğini göstermektedir. Kontrol grubunun ön ve son testinde elde edilen başarıların aritmetik ortalamaları arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. Bu fark deney grubunun ilk ve son testinde elde edilen aritmetik ortalamaların arasındaki farktan daha küçüktür. Deney ve kontrol gruplarının son test aritmetik ortalamaları arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. Ayrıca deney ve kontrol gruplarının ilk ve son test farkları arasındaki fark da anlamlı şekilde farklılaşmaktadır. Buna göre deney grubunun kontrol grubuna oranla daha başarılı oldukları bir başka deyişle aktif yöntemin geleneksel yönteme oranla daha etkili olduğu söylenebilir.