Zamane gençler ile zamane kültür tabirlerinin paralelliği üzerine temellendirilen her tartışmanın memnuniyet verici sonuçları olacağı ihtimalini bile olumsuz gördüğümüz bir çağ yaşıyoruz. Gerekçelerini de beraberinde ürettiği bir kültür savaşları çağıdır aynı zamanda bu. Savaşın aktörleri ve teçhizatları yeni kültürel cephelerin ve çatışmaların uzaylarını biçimlendirmektedirler. Söz konusu aktörler çok merkezli bir yapılanmadan merkezsiz bir yapılanmaya yönlendirilen kültürün seçkinciliğini, normatifliğini ve konformizmini aşındırmaktadırlar. Kültür savaşları; toplumsal, kültürel, sanatsal, ekonomik, politik ve ekolojik kalıp ideolojileri biçiminde yeni bir endüstrinin genetiğini icat ettiklerini savunmaktadırlar. Ama, icatları altında ezilen mucitler, “önce kültür” demeden geri duramamışlardır. Gerekçelerine hapsolmuş bir kültür ve dolayısıyla sanat, yeniden itibar ve nüfuz kazanımı mücadelesi için stratejik hamleler ve pozisyonlar arayışındadır. Bu noktada yeni kültürel formlar, üretimler ve konformizm odaklı tanımlamada kültür, genç bir kültürdür. Yeni ve dinamik olgusuyla güncellenebilir ve mobilize edilebilir bu genç kültür, toplumun da en dinamik jenerasyonunu gençleri kendine hedef seçmektedir. Genç Kültür ile gençlik kültürünün etkileşimi süreçlerinde öncelikli olarak; Yeni kültürel bakış açıları ve paradigmaları çerçevesinde kültür kavramının sol tarafına getirilen kültür kalıplarını gündem yaparak yeni gençlik kültürü yaratımının kültür savaşları çağının doğal çabası olduğu, Yeni kültür kalıplarının yarattığı yeni gençlik profillerinin medya ile olan ilintisinde tasarlanmasına tepki geliştirme gerektiği, Kendilerini bilinçli kültürel direnç ve stratejilere konumlandırma gayreti sergileyemeyen yeni gençlik için farkındalık sağlamanın önemli görüldüğü, Etkili, itibarlı ve şuurlu bir sosyolojik gençlik modeli için kültürel miras ve kültürel genetiğin sanat ile olan bağının güçlü tutulduğu, gibi benzer birçok konunun tartışılması gerekmektedir.