Bu çalışmanın amacı, ergenlerde şiddet eğiliminin görülme sıklığının ve yüksek şiddet eğilimi olan ergenlerin algılanan sosyal destek ve yalnızlık düzeylerinin incelenmesidir. Bu amaçla Adana'ya bağlı devlet okullarında öğrenim görmekte olan 899 lise öğrencisinden bilgi toplanmıştır. Bilgi toplama aracı olarak Şiddet Eğilimi Ölçeği (ŞEÖ) geliştirilmiştir. Ayrıca öğrencilerin yalnızlık düzeylerini ölçmek amacıyla Demir (1989) tarafından uyarlanan UCLA Yalnızlık Ölçeği ve sosyal destek düzeylerini ölçmek amacıyla Yıldırım (2004) tarafından geliştirilen Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ASDÖ-R) kullanılmıştır. Analizler SPSS 11.5 paket programı aracılığıyla yapılmıştır. ŞEÖ'nün geçerliği temel bileşenler faktör analizi ve benzer ölçekler geçerliği ile test edilmiştir. ŞEÖ'nün güvenirliği, Cronbach Alpha katsayısı hesaplanarak ve test tekrar test yöntemi kullanılarak test edilmiştir. Araştırmada ele alınan bireysel ve ailesel değişkenlere göre öğrencilerin şiddet eğiliminin görülme sıklığı kay-kare ile test edilmiştir. Buna göre, bireysel nitelikler bakımından incelendiğinde, şiddet eğilimi, erkek ergenler arasında kız ergenlere göre; şiddet filmleri ve kahramanlık filmleri izleyenler arasında izlemeyenlere göre daha sık görülmektedir. Okul türü, diğer TV program türlerini izleme, spor yapma, karşı cinsten arkadaşı (sevgilisi) olma bakımından ergenler arasında şiddet eğiliminin görülme sıklığı manidar olarak farklı çıkmamıştır. Ailesel nitelikler bakımından incelendiğinde ise, şiddet eğilimi ailesinde şiddet uygulanan ergenler arasında, uygulanmayan ergenlere göre; ailesinde alkol kullanılan ergenler arasında kullanılmayan ergenlere göre daha yaygındır. Babası gelir getiren bir işte çalışan ergenler arasında, çalışmayan ergenlere kıyasla şiddet eğilimi daha yaygındır. Ayrıca ailesinde ceza evinde kalmış/ kalmakta olan bireylerin bulunduğu ergenler arasında şiddet eğiliminin daha yaygın olduğu bulunmuştur. Anne babanın birlikte yaşayıp yaşamaması, kardeş sayısı, annenin gelir getirici bir işte çalışıp çalışmaması, ailenin gelir durumu, anne babanın öğrenim düzeyi, ailenin dindarlık düzeyi bakımından ergenlerde şiddet eğiliminin görülme sıklığı manidar olarak farklı çıkmamıştır. Öğrencilerin ŞEÖ'den aldıkları puanlar kullanılarak (alt-üst %27'lik gruplar) öğrenciler yüksek şiddet eğilimi olan ve şiddet eğilimi olmayan şeklinde iki gruba ayrılmıştır. Yüksek şiddet eğilimi olan ve olmayan öğrencilerde aile, arkadaş, öğretmen desteği ile yalnızlık düzeyi arasındaki farkların manidar olup olmadığı t-testi ile kontrol edilmiştir. Buna göre, yüksek şiddet eğilimi olan ergenlerin aile, arkadaş ve öğretmen desteklerinin düşük düzeyde olduğu ve yalnızlık düzeylerinin yüksek olduğu bulunmuştur. Araştırma bulguları tartışılmış ve yorumlanmış; Psikolojik Danışma ve Rehberlik alanında çalışanlara ve benzer konularda çalışma yapacak araştırmacılara çeşitli önerilerde bulunulmuştur.