Bu çalışmada, psikoterapistlerin eğitimleri sırasında kuramsal yaklaşımlarının nasıl geliştiği, bu gelişimde hangi mekanizmaların ve süreçlerin etkili olduğu incelenmiştir. Bilişsel-davranışçı terapi (BDT) eğitiminin son etabında bulunan 20 Alman psikoterapistle problem merkezli görüşmeler yapılmış ve elde edilen veriler temellendirilmiş kuram kullanılarak analiz edilmiştir. Sonuçlar, öğrencilerin durumunu tarif eden en iyi kategorinin “inşa eden akrobatlar” olduğunu göstermiştir. Psikoterapistler tutarlı bir kuramsal eğilime sahip olmak için eğitim sırasında hem BDT’yi hem de diğer yaklaşımları tekrar tekrar tanımlamaktadır. Bu süreçte özümseme (yani yeni deneyimlerin, BDT’nin ve diğer yaklaşımların mevcut tanımlarına adapte edilmesi) ve uzlaştırma (mevcut tanımların yeniden örgütlenmesi) arasında gidip gelmişlerdir. Kuramsal eğilim oluşturma süreci sadece terapötik ve bilimsel etkenlerden değil, stratejik seçimlerden ve alan sahiplenmelerden de etkilenmiştir. Anahtar sözcükler: psikoterapi eğitimi, bilişsel-davranışçı terapi, kalitatif (nitel) araştırma yöntemleri, kuramsal yaklaşım.