Döneminin ünlü dergisi “Yön”ün, 23 Nisan 1965 tarihli sayısında Muzaffer Erdost’un, yukarıdaki başlığı taşıyan bir röportajı yayımlandı. Röportaj, Çorum’un Güney Köyü’nden Bahri Ergen’le yapılmıştı. Çorum’a yaya 3 saat çeken köyün yolu da vardı, araba da işliyordu. Okul yapılalı ise o zamanlar henüz üç yıl olmuştu. Bahri 20 yaşındaydı. Çift sürmüş, mal gütmüş, Tokat’ta amelelik yapmıştı; ancak okuma yazma bilmiyordu. Evlerinde yüz numara (wc) var, masa-sandalye var, çatal-kaşık yoktu. Ağaç kaşık kullanıyorlarmış. 1960’lı yılları Türkiye için hep önemli bulmuşumdur. Kentleşmenin, dolayısıyla göçün, sanayileşmenin atağa kalktığı yıllardı. Savaş dönemlerinin toplumsal yaraları iyileşmeye yüz tutmuş, gelecekle ilgili ümitlerin yeniden yeşermeye başladığı süreçler yaşanıyordu. İşte o dönemlerde Bahri ile yapılan bu röportaj, bana tiraji komik geldi ve arşivin tozlu raflarından alıp günümüz dünyasında bir kez daha okunur kılmak istedim.