Amaç: Bu çalışmanın amacı, tükenmişliğin diş hekimliği öğrencileri arasındaki yaygınlığı ile demografik özellikler arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’nde öğrenim gören, 19-24 yaş arası (121 kız, 129 erkek olmak üzere) toplam 250 öğrenci katılmıştır. Araştırmada veri toplama araçları olarak Maslach Tükenmişlik Ölçeği, Maslach Tükenmişlik Ölçeği Öğrenci Versiyonu ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. İstatistiksel analiz için veri setinin türüne göre; frekans analizi, bağımsız gruplarda t- testi ve Kruskal-Wallis tek yönlü varyans analizi uygulanmıştır. Bulgular: Analizler; klinik öncesi sınıflardaki öğrencilerin % 15-22’nin, klinik sınıflardaki öğrencilerin ise % 19-26’nın orta ve yüksek düzeyde tükenmişlik yaşadığını göstermiştir. Klinik öncesi sınıflarda tükenmişliğin; cinsiyet, öğrenim gördüğü alanı tercih etme sırası, aileden uzakta yaşama ve öğrenim görülen alanı değiştirme isteğine göre farklılaştığı saptanmıştır (p<0.05). Klinik sınıflarda ise tükenmişliğin; öğrenim gördüğü alanı tercih etme sırası, aileden uzakta yaşama ve öğrenim görülen alanı değiştirme isteği değişkenlerine göre farklılaştığı belirlenmiştir (p<0.05). Sonuç: Bu çalışmanın bulguları, tükenmişliğin diş hekimi adayları arasında yaygın olduğunu göstermektedir. Diş hekimi adaylarının tükenmişlik düzeylerini düşürmeye yönelik önleyici çalışmaların yapılması; ağız ve diş sağlığı hizmeti kalitesinin geliştirilmesi açısından yararlı olabilir.