Amaç: Tıp öğrencilerinin "iyi hekim" olabilmelerinde tıbbi bilgi edinmeleri kadar problem çözme becerilerinin gelişmesi ve özgüvenli bireyler olmaları da önemlidir. Bu araştırmanın amacı, birinci sınıf öğrencilerinde problem çözme becerilerine ilişkin algılarının ve boyun eğici davranış durumunun saptanması, söz konusu algı ve davranışların cinsiyet ve yaş ile ilişkisinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Kesitsel tipteki araştırmaya 364 öğrenci katılmıştır. Veriler, Problem Çözme Envanteri (PÇE) ve Boyun Eğici Davranışlar Ölçeği (BEDÖ) ile toplanmıştır. Analizlerde Student t-testi, varyans ve korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Ölçeklerden alınan ortalama puanlar PÇE için 84,24±17,85, BEDÖ için 39,70 ±8,40'dır. Öğrencilerin %66,7'si PÇE için kesme noktasının üzerinde, %14,8'i ise BEDÖ için ölçeğin beklenen ortalamasının üzerinde puan almıştır. Öğrencilerin %11,9'u problem çözme becerilerinde kendilerini yetersiz hissederken aynı zamanda boyun eğici davranış durumu göstermektedir. PÇE toplam puan ortalaması cinsiyete göre değişmemektedir. Ancak "Yaklaşma Kaçınma Biçimi" alt ölçeği değerlendirildiğinde erkekler, kızlara göre daha fazla yaklaşma kaçınma davranışı sergilemektedir (t=2,64, p=0,009). BEDÖ'den alınan ortalama puanlar kız öğrencilerde daha düşük bulunmuştur (t=4,21, p=0,001). Her iki ölçek puanları arasında pozitif zayıf korelasyon saptanmıştır. Sonuç: Tıp fakültesine yeni başlayan öğrencilerin, mevcut problem çözme becerilerini mesleki alana özel geliştirebilmesi ve kendine güvenli hekimler olabilmeleri için atılganlık eğitimi ve problem çözme becerileri eğitimi programları geliştirilebilir.