Duygusal istismar çocuk ve ergenlerin sağlıklı yaşam sürmelerinde giderek önem kazanan faktörlerden biridir. Bu çalışmanın ana amacı, ergen-ebeveyn ilişkisini değerlendirerek, algılanan duygusal istismar oram ile benlik algısı, depresyon ve kaygı düzeylerini karşılaştırmaktır. Duygusal istismar, benlik algısı, depresyon ve kaygı düzeyleri ile sosyo- demografik veriler arasında fark olup olmadığının araştırılması alt problemlerden biridir. Bu çalışmada ayrıca depresyonu yordayan değişkenler de incelenmiştir. İzmir İl merkezinde 3 farklı okuldan yaşlan İS ile 17 arasında değişen toplam 358 öğrenci araştırmaya katılmıştır. Öğrencilere, Kişisel Bilgi Formu, Duygusal İstismar Ölçeği, Sosyal Karşılaştırma Ölçeği ve Kısa Semptom Envanteri olmak üzere toplam dört ölçek uygulanmıştır. Verilerin analizinde Spearman Sıra Farktan Korelasyon Tekniği, t testi, tek yönlü varyans analizi ve aşamalı regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgularda: algılanan duygusal istismar puanlarının yükselmesiyle benlik algısına ilişkin puanların düştüğü, depresyon ve kaygı alt ölçeklerine ilişkin puanların yükseldiği belirlenmiştir. Yine buna göre ailenin gelir düzeyi, anne babanın anlaşamaması, kavga etmesi ve anne babanın birbirine fiziksel şiddet kullanması gibi bağımsız değişkenlere göre ergenlerin algıladıktan duygusal istismar düzeyinin, benlik algılarının, depresyon ve kaygı düzeylerinin farklılaştığı belirlenmiştir. Anne tarafından algılanan duygusal istismarın ise depresyonu yordayan değişkenler arasında üçüncü derecede önem taşıdığı bulunmuştur. Depresyonu birinci derecede yordayan değişken ise kaygı düzeyi olarak bulunmuştur. Elde edilen bulgular yüksek düzeyde duygusal istismar algılayan ergenlerin psikolojik yardıma gereksinimi olduğunu göstermiştir. Bu yüzden istismarı önleyici ve olumsuz etkilerini giderici danışmanlık programlarının düzenlenmesi büyük önem taşımaktadır.