Beni bu denli heyecanlandıran bir şey, neden diğer yüzüyle kahretsin? Bunca sevinçlerimi,yaşama isteğimi, masumca beslediğim duyguları niçin hiç yokmuş, olmamış gibi hissettirsin? Kendimi iyi hissettirecek yığınla sebep varken hemde! Bunların hepsi ahmaklık değil de ne peki? her gün köhne vede karanlık bir bataklık içerisinde çaresizce çırpınmaktan ne haz alabilirim? Bunun ne gibi iyi bir yanı olabilir? Her şeyi en hakettiği şekilde arzulayıp tatmak, her şeyden en güzel manaları çıkarmak dururken neden hep yokuşa sürüp, en kötü şekilde son bulmasını sağlayayım? Bütün ipler elimde!... Her şey istediğim gibi olmalı.