Bu çalışmada intihar girişiminde bulunmuş olan ergenlerin sosyodemografik, psikiyatrik ve ailesel özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Tüm olgulara Sosyodemografik bilgi formu uygulanmış, Beck Depresyon Ölçeği, Sürekli Anksiyete Ölçeği ve Aile Değerlendirme Ölçeği verilerek yanıtlamaları istenmiştir. Olgularla DSM-IV tanı ölçütlerine göre psikiyatrik görüşme yapılmıştır. İntihar girişiminde bulunan 14-18 yaş arasındaki ergenlerin yaş ortalamasının 15.72 olduğu (sd: 2.5), 40 kız ve 6 erkekten oluşmakta olduğu görülmüştür. Bulgular: Olguların çoğunlukla alt-orta sosyoekonomik düzeyde olan ailelerden geldikleri, parçalanmış ailelerden gelme ve ebeveynlerden uzun süreli ayrılık yaşama oranlarının yüksek olduğu aile ve yakın çevrelerinde intihar girişiminde bulunanların sık olduğu belirlenmiştir. Olgularla DSM-IV ölçütlerine göre yapılan tanı görüşmelerinin sonucunda, en sık rastlanan psikiyatrik tanıların majör depresyon, uyum bozukluğu, konversiyon bozukluğu ve davranım bozukluğu olduğu belirlenmiştir. İntihar girişiminde bulunan ergenlerin % 30.2’si girişimi daha önceden planlayarak gerçekleştirmiş, olguların %30.3 ‘ü girişim biçimi, zamanı ve yerini model aldığını belirtmiş ve % 47.6’sı intihar girişiminde bulunmadan önce çevresindekilere bu konudan bahsetmiştir. Olguların %22.7’si girişimin farkedilmemesi ve önlenmemesi için çaba göstermiştir. Girişim yöntemi olarak olguların %86.7’si aşırı doz ilaç alımını seçmiştir. Olguları n %46.7’sinin daha önce en az bir kez intihar girişiminde bulundukları saptanmıştır. İntihar girişiminde bulunan ergenlerin %37.2’si tedavi edilmezlerse ölümle sonuçlanabilecek biçimde ağır şiddette intihar girişiminde bulunmuş, girişimin şiddetiyle olguların aldıkları psikiyatrik tanılar arasında anlamlı bir ilişkiye rastlanmamıştır. Tartışma: Çalışmanın sonucunda ergenlerde intihar girişimlerinin tek bir model veya kuramla açıklanmasının olanaklı olmadığı düşünülmüş, ergenlerde intihar davranışıyla çok çeşitli etkenlerin ilintili olduğu görülmüştür.