Bu çalışma, üniversite son sınıfta eğitim gören öğrencilerin, kaygı ve umutsuzluk düzeylerini ortaya çıkarmak, ayrıca öğrencilerin işgücü piyasasına yönelik beklenti ve iş deneyimi ile durumluk sürekli kaygı ve umutsuzluk düzeyleri arasındaki ilişkiyi tespit etmek amacıyla yapılmıştır. Bu araştırmanın örneklemini, bir fakültede son sınıfta eğitim gören 105’i erkek ve 170’i kız olmak üzere 275 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada öğrencilerin umutsuzluk düzeylerini belirlemek amacıyla Beck ve diğerleri (1974) tarafından geliştirilen “Beck Umutsuzluk Ölçeği”, bireylerin durumluk ve sürekli kaygı düzeylerini belirlemek amacıyla Spielberger ve arkadaşları tarafından (1964) geliştirilen “Spielberger Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, tek yönlü Anova, t testi ve F testi kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucu öğrencilerin durumluk ve sürekli kaygı düzeyleri sırasıyla, 41,63±10,70 ve 42,21±8,65; umutsuzluk düzeyleri ise 4,25±3,93 olarak bulunmuştur. Elde edilen bulgulara göre, iş bulma ümidi, iş önceliği ile umutsuzluk ve durumluk ve sürekli kaygı düzeyleri arasında; diğer taraftan iş deneyimi ile umutsuzluk ve sürekli kaygı düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Ayrıca, cinsiyet açısından öğrencilerin kaygı ve umutsuzluk düzeyleri arasında anlamlı farklılıklar bulunmuştur.