Aile yapısının değişmesi ve hane halkı sayısının azalmasıyla çocukların ve farklı yaş gruplarındaki insanların bir arada bulunma fırsatının çok sınırlı olduğu bilinmektedir. Bu durum, diğer kuşaklar açısından özellikle yaşlı insanlar için de söz konusudur. Yaşlanan toplumlarda genç kuşağın yaşlanan insanların yaşam seyrinde edindiği tecrübelerden faydalanması istenirken bununla birlikte yaşlıların serbest zamanlarında genç kuşak ile bir arada bulunması ve gönüllü işlerde çalışması beklenmektedir. Ancak bu beklentiler, buna uygun ortamların ve etkinliklerin sağlanabileceği programların oluşturulmasıyla gerçekleştirilecektir ve bunun neticesinde kuşakların yaşam kalitesinin artırılması mümkün bir hale gelecektir. Bu beklentiler doğrultusunda günümüzde kuşaklararası ilişkilerin kurulması adına bir takım planlamalar yapılmaktadır ve uygulanmaktadır. Yaşlanan toplumlarda kuşaklararası iletişim ve dayanışmanın devamlılığının sağlanması da önemlidir. Bunun için farklı kuşakların bir arada bulunmasının sağlanmasının bu konuda büyük bir rol üstlenebileceği kanısı ile bu konuya esin kaynağı olabilecek uygulama örneklerinin sunulması planlanmaktadır. Örneğin Japonya’da sosyal hizmet kurumlardan biri olan Kotoen’in konseptine göre, farklı kuşağın bir arada bulunma durumu, aynı çatı altındaki büyük ve geniş bir aileye benzetilmektedir. Tenju-en örneğinde ise eski yaşam tarzından faydalanılmaktadır. Bu çalışmada ‘Kuşaklararası İlişkiler’ dersi kapsamında internet aracılığı ile elde edilen bilgilerden, Türkiye’deki örnek uygulamalarını tanıtmak ile birlikte Japonya’daki uygulamalardan esinlenilerek kuşaklararası ilişkilerin sürdürülebilirliğinde gönüllülüğün büyük bir rol üstlendiğini hatırlatmak ve bu konuda toplum içinde farkındalığın oluşturulması amaçlanmaktadır.