Ülkelerin gelişme sürecinde üretim kapasitelerini dolayısıyla istihdam hacimlerini artırmaları oldukça önemlidir. İstihdam sürecinde emek faktörünün bir kısmının dışarıda kalması ekonomileri oldukça önemli bir sorun olan işsizlik sorunuyla karşı karşıya bırakmaktadır. BM, ILO ve benzeri kuruluşlar; 15–24 yaşları arasındaki kişileri genç olarak tanımlamaktadır. Genç işsizlik oranları birçok ülkede önemli boyutlara ulaşmaktadır. Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü’nün (OECD) “Gençlik, Beceriler ve İstihdam Edilebilirlik” raporu, üye ülkelerdeki genç nüfusun önemli bir kısmının işsizlik sorunuyla karşı karşıya olduğunu göstermektedir. OECD’nin raporuna göre Türkiye'de 15-29 yaş arası gençlerin % 31,3’ü ne istihdam piyasasında yer alıyor, ne eğitim görüyor ne de staj yapıyor. Bu oran OECD ortalamasında ise % 15,5 olarak gerçekleşmiştir. İşsizler içinde gençlerin payının fazla olması nedeniyle genç işsizliğinin incelenmesi ayrı bir önem arz etmektedir. Çalışmada, OECD ve Türkiye’de toplam işsizlik ve genç işsizlik oranlarının değişiminin 2000’den günümüze değişimi incelenecektir. Öncelikle çalışmada istihdam işsizlik kavramları incelenerek genç işsizliğin boyutları ortaya konmaya çalışılacaktır. Daha sonra ise genç işsizliğin önlenmesi için öneriler sunulacaktır.