Bu araştırmada; üniversite öğrencilerinde bağlanma stilleri ile sürekli öfke ve öfke ifade tarzları arasındaki ilişkide aleksitiminin aracı rolü incelenmiştir. Örneklem grubunu 2016-2017 yıllarında İstanbul Kültür Üniversitesi Sanatla Tasarım Fakültesi İletişim Sanatları Bölümü'nde öğrenim gören 197 katılımcı oluşturmaktadır. Demografik Bilgi Formu, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri (YIYE), Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAÖ-20) ve Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzları Ölçeği (SÖÖTÖ) katılımcılara sınıf ortamında gruplar halinde uygulanmıştır. Araştırma soruları çerçevesinde elde edilen bulgular değişkenlerin (bağlanma stilleri, aleksitimi ve sürekli öfke ve öfke ifade tarzları) birbirleriyle ilişkili olduğunu ortaya koymaktadır. Sürekli öfke ve öfke ifade tarzlarını yordayan değişkenleri belirlemek amacıyla yapılan regresyon analiziyle, duyguları tanımada güçlük ve güvenli bağlanmanın sürekli öfkeyi yordadığı sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca duyguları tanımada güçlüğün kontrol altına alınmış öfkeyi ve dışa vurulan öfkeyi yordadığı görülmüştür. Kaçıngan bağlanma ve duyguları tanımada güçlüğün içe dönük öfkeyi yordadığı tespit edilmiştir. Bağlanma stilleri ve sürekli öfke ve öfke ifade tarzları arasındaki ilişkide aleksitiminin aracı rolünü değerlendirmek için gerçekleştirilen aracı değişken analizi, kaygılı bağlanma ve içedönük öfke arasında aleksitiminin alt boyutu olan duyguları tanımada güçlüğün kısmi aracı etkisi olduğunu göstermiştir. Çalışma, normal kabul edilen popülasyonda da görülme olasılığı yüksek ve ülkemizde oldukça az çalışmaya konu olan aleksitimi kavramına odaklanmıştır. Çalışmanın, aleksitiminin temellerini ve kişilerarası ilişkilerdeki görüngülerini ortaya koyması açısından uzmanlara yarar sağlayacak bilgiler içerdiği düşünülmektedir. Araştırmadan elde edilen bir diğer bulgu kadınların sürekli, içe ve dışa yönelik öfkelerinin erkeklerden daha yüksek olduğu yönündedir. Bu bulgu araştırmamızda toplumsal cinsiyet yönünden tartışılmaktadır. Araştırmada elde edilen bulgular yerli ve yabancı literatürler ile desteklenmiştir. Araştırmanın sınırlılıkları ve gelecek çalışmalar için öneriler belirtilmiştir.