Çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin yeme tutumlarını belirlemek ve bu tutumlar ile geştalt temas biçimleri ve yetişkin bağlanma biçimleri arasındaki ilişkileri incelemektir. Ankara ili içerisindeki çeşitli üniversitelerde okumakta olan 438 (234 kadın, 199 erkek) üniversite öğrencisi örneklem grubunu oluşturmuştur. Çalışmada veri toplama aracı olarak Yeme Tutum Testi, Geştalt Temas Biçimleri Ölçeği-Yeniden Düzenlenmiş Formu ve Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri kullanılmıştır. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda, “temas” ve “kendine döndürme” temas biçimlerinin kaygılı bağlanma ile yeme tutumu arasındaki ilişkide tam aracı; kaçınmacı bağlanma ile yeme tutumu arasındaki ilişkide ise kısmi aracı oldukları belirlenmiştir. Başka bir deyişle, bu iki temas biçimi güvensiz bağlanma biçimleri ile yeme tutumları arasındaki ilişkiyi açıklamada aracı rol oynamaktadırlar. Bu araştırma, bağlanma biçimleri ile yeme tutumu arasındaki ilişkilerin geştalt temas biçimleri de göz önünde bulundurularak ele alındığı ilk çalışma olma özelliği taşımaktadır. Bu noktada çalışmanın yeme tutumu ile ilgili literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Ayrıca, elde edilen bulguların yeme bozukluğu olan hastalarla geştalt terapisi bağlamında çalışılırken kullanılabilecek ipuçları sağladığı da söylenebilir.