Ergenlik döneminde görülen depresyon günümüzde yapılan çeşitli çalışmalarla bazı değişkenler açısından incelenmektedir. Bu çalışmada, ergenlik kriziyle ortaya çıkan çocukluk depresyonu psikanalitik kuram çerçevesinde ele alınmıştır. 15 yaşında bir ergen ile haftada bir yapılan 50 dakikalık, toplam 25 psikoterapi seansı ve iki ön görüşmenin yanı sıra, uygulanan Rorschach testine verilen yanıtlar, ergenin erken dönem anne ilişkisi göz önünde tutularak değerlendirilmiştir. Psikoterapist ile ergen arasında kurulan güven ilişkisi ve ergenin psikoterapiye yüklediği anlamla, depresyonda öne çıkan umutsuzluk, değersizlik ve çaresizlik duygularında bir azalma görülmüştür. Ergeni anlamaya ve davranışlarını anlamlandırmaya çalışan bir yaklaşım, ergenin anlaşılma ihtiyacını karşılayarak iç görü kazanmasına olanak tanımıştır. Psikanalitik kuram ve literatüre uygun olarak, ergenin yaşadığı depresyonun, ilk nesneyle kurulan patolojik ilişki temelli olduğu saptanmıştır. Çocukluktan beri süregelen nesne kaybı endişesi, psikoterapinin bastırılan bilinçdışı dürtülerin açığa çıkarılmasını destekleyici yanıyla azalmış, ergenin erken dönem patolojik ilişkisi psikoterapist ile kurduğu ilişki içerisinde çözülmüş ve böylelikle, ergen yatırımını ilk nesneden çekerek, kendisine yapmayı başarmıştır.