Bu çalışmanın amacı üniversite birinci sınıf öğrencilerinin üniversite yaşamına uyum düzeylerine katkı sağlayan bireysel ve çevresel faktörlerin incelenmesidir. Araştırmanın örneklemini 2014-2015 eğitim-öğretim yılında Mersin Üniversitesinde öğrenim gören 522 (307 kadın, 215 erkek) birinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Bu çalışmada, "Kişisel Bilgi Formu", "Üniversiteye Uyum Ölçeği", "Aidiyet Hissi Ölçeği (Sense of Belonging Scale)" ve "Kendilik Algısı Ölçeği (Self-Perception Profile)" olmak üzere 4 ölçme aracı kullanılmıştır. Verilerin analizinde hiyerarşik çoklu regresyon analizi kullanılmış ve tüm veriler 0.05 anlamlılık düzeyinde test edilmiştir. Hiyerarşik çoklu regresyon analizi sonuçlarına göre üniversite birinci sınıf öğrencilerinin üniversiteye uyum düzeylerini yordayan bireysel faktörler sırasıyla akademik yetkinlik, sosyal kabul, kendilik değeri ve yakın ilişki; çevresel faktörler ise sırasıyla öğretim elemanlarının empatik anlayışı, öğretim elemanı desteği, akran desteği ve izolasyon olarak belirlenmiştir. Bununla birlikte, üniversite birinci sınıf öğrencilerinin akademik uyum düzeyleri açısından ele alındığında akademik yetkinlik ile öğretim elemanı desteği ve öğretim elemanlarının empatik anlayışı değişkenleri anlamlı yordayıcılar olurken sosyal uyum düzeyleri açısından ise sosyal kabul, yakın ilişki, öğretim elemanlarının empatik anlayışı, akran desteği, izolasyon ve sınıf konforu değişkenlerinin anlamlı yordayıcılar olduğu belirlenmiştir. Buna ek olarak, akademik yetkinlik ve kendilik değeri ile algılanan öğretim elemanı desteği değişkenlerinin Öğrencilerin kişisel-duygusal uyum düzeyine; akademik yetkinlik, öğretim elemanlarının empatik yaklaşımı ve izolasyon değişkenlerinin ise öğrencilerin kurumsal uyum düzeyine katkı sağlayan değişkenler olduğu belirlenmiştir.