Bu araştırmanın amacı sosyal kaygı ile bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 258 Lise öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak İlişki Ölçekleri Anketi, Sosyal Kaygı Ölçeği ve araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Analizlerde Sosyal Kaygı ve Bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin yanı sıra, tanımlayıcı bazı özelliklere göre sosyal kaygının farklılaşıp farklılaşmadığı incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda sosyal kaygı ile bağlanma stilleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu, ergenlerin sosyal kaygı düzeylerinin cinsiyet değişkeni açısından farklılaşmadığı, anne ve babanın eğitim düzeyine ve babadan görülen ilgi ve sevgiyi yeterli bulma derecesine göre farklılaştığı bulgulanmıştır.