Bu araştırma ergenlik döneminde olan bireylerin empati düzeylerini bilişsel ve duyuşsal yönden inceleyerek ergen empatisinin çeşitli değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Ergenlik, geleneksel olarak, boy, ağırlık, vücut oranları ve hormonlar gibi bireysel, sosyal ve bağlamsal geçişlerle birlikte fiziksel ve fizyolojik değişikliklerle karakterize bir geçiş dönemi olarak düşünülmüştür. (Blakemore & Mills, 2014; Zarrett & Eccles, 2006). Bu değişikliklerin ve zorlukların ergen bireyin empati gelişiminde önemli etkileri bulunmaktadır. Ahlaki düşüncedeki değişiklikler, empati gelişimine göre de önemlidir. Ergenler giderek daha sosyal ve sorumlu davranışları teşvik eden içselleştirilmiş soyut ahlaki ve sosyal ilkeleri geliştirirler ve gönüllü faaliyetlerle başkalarına yardım etme fırsatları daha fazladır (Hoffman, 2000). Ancak bazı araştırmalar bireylerin ergenliğe doğru ilerledikçe daha empatik, sempatik ve yardım edici davranışlar sergilediklerini göstermekteyken (Mestre ve ark., 2009; Leiberg, Klimecki, ve Singer, 2011). Bazı araştırmalar da bu davranışlarda durma hatta azalma olduğunu (Van der Graaff ve ark., 2014) iddia etmişlerdir. Bu çalışmada, yaşları 13-21 arasında olan ergen bireylerin empati düzeyleri Türkiye’de de geçerlik güvenirliği yapılmış (Topcu, Erdur-Baker, ve Çapa-Aydın, 2010; Ulus,2015) Jolliffe ve Farrington (2006) tarafından geliştirilen Temel Empati Ölçeği (BES) ile belirlenecek, ergen bireylerin demografik bilgileri ise Bilgi Formu ile toplanacaktır. Araştırmadan elde edilen verilerin çözümlenmesi ve yorumlanması aşamasında, Korelasyon Analizi ve t-Testi kullanılacaktır. Verilerin çözümlenmesi ve yorumlanmasında, 0,01 ve 0,05 anlamlılık düzeyi aranacaktır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, ergen bireylerin çeşitli değişkenlere göre empati düzeyleri irdelenecek, gelişimsel olarak bu becerinin geliştirilmesi için eğitimci, araştırmacı ve ebeveynlere gerekli öneriler sunulacaktır.