Tıp öğrencilerinin hekimlik rolünü öğrenmeleri, 'erişkin sosyalleş­mesi" bağlamında sosyologların ilgilendikleri en önemli bir konudur. Bu alan, sosyal yapıda ortaya çıkan sosyal rolleri meydana getiren değerler,tutumlar, beceri ve davranış kalıplarının kazanılmasını içermektedir.ilk önceleri sosyalleşme çalışmaları, yaşamın ilk yıllarıyla sınırlıyken,artan derecede bir ilgi, onun yaşam boyu değişen Kızlarda süren bir sü­reç oluşuna yönelmiş bulunmaktadır. Böylece erişkin sosyalleşmesinin kuramsal ve uygulamalı olarak incelenmesi çalışmaları artmıştır. Bu açıdan tıp öğrencileri beceri, tutum ve değerleriyle hekimlik mesleki rolünü öğrenmeye ve bunu toplumca benimsendiği şekilde yerine getirmeye çalışmak durumundadırlar. Erişkin sosyalleşmesi, kuşkusuz eğitim ve öğretimden daha fazlasıdır. Bu yüzden de, Tezcan (1981; a)'mda belirttiği gibi, eğitim sosyolojisi sadece okullaşma ile ilgilenmeyip, yaşam boyunca toplumsallaşma ile ilgilenmektedir (s. 13). Merton (1957)'a göre, rolia» kazanılmasının iki geniş bölümü vardır: Doğrudan ve dolaylı öğrenme.Doğrudan öğrenme, didaktik bir biçimde işlenen derslerden sağlanırken; dolaylı öğrenme, öğretim üyeleriyle, sınıf arkadaşlarıyla hastalarla ye diğer sağlık ekibinin üyeleriyle ilişkinin bir yan ürünüdür. îşte özellikle bu dolaylı öğrenme sürecinin, sistematik olarak incelenmesi önemlidir (s. 41). Çünkü tıp öğrencisi hekimlik rolünü daha çok ilişki içinde bulunduğu arkadaş, hasta, öğretim üyesi ve teknik yardımcı personelden öğ­renmektedir ki, bu özellik tıp fakültesini sosyal bir sistem haline getirmektedir.Nitekim hekimlik rolünün usta-çırak ilişkisi içinde öğrenildiği de sık sık öne sürülmektedir.