Sanayileşme sürecinde olan ülkelerin metropollerinde ortaya çıkan sokak çocukları tüm boyutlarıyla ele alınması gereken bir konudur. Bu araştırmada sokak çocuklarının sosyo-kültürel ve ekonomik özelliklerine değinilmiştir. Ankara Sakarya Caddesinde yaşayan sokak çocuklarının aile yapıları, niçin sokakta yaşadıkları, sorunları araştırılmıştır. Araştırma yüz yüze görüşme tekniği ile gizlilik ilkesine dayanarak yapılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen verilere göre sokak çocuklarının anne -babalarının büyük bir kısmı kırsal kesimden Ankara’ya göç etmiş, eğitim düzeyi düşük, geliri yetersiz kişilerdir. Kent yaşamının getirdiği ekonomik sorunları çözmede yetersiz kalan anne-babalar çocuklarını sokaklarda gelir getirici işlerde çalıştırmaktadır. Uyuşturucu satıcıları, fuhuş ve organ mafyası gibi çeşitli suç örgütleri tehlikesiyle karşılaşan sokak çocukları şiddet olaylarına maruz kalmaktadır. Toplum tarafından birer suçlu olarak görülen bu çocukları sokakta çalışmak ve yaşamak zorunda bırakan, suça iten etmenler ele alınmalıdır. Sokak çocukları yanlış ekonomi politikaları, bilinçsiz nüfus artışı, kültürel yozlaşma ve ebeveynler arasındaki çatışmanın bir ürünüdür. Yoksulluk, kente göç eden ailenin kentsel yapıya uyum sağlayamaması aile yapısını sarsmaktadır. Çocukların sokakta yaşamalarında evde uygulanan şiddet, ana-baba tarafından sokağa atılma, aşırı yoksulluk ve sokakta tanıştıkları arkadaşlar etkili olmaktadır. Bu çocuklar Sosyal hizmetler çocuk esirgeme kurumu ve gönüllü kuruluşların çabalarıyla topluma kazandırılmaya çalışılmaktadır. Ancak bu çabalar yeterli değildir. Sistemli koordine olmuş bu alanda hizmet veren tüm resmi ve gönüllü kuruluşların bir arada bir plan dairesinde çalışması bu sorunun çözümünde etkili olabilecektir.