Amaç: Müzik tarihin ilk dönemlerinden beri tedavi amacı ile kullanılmasının yanı sıra bir sanat dalı olarak gelişmiştir. Son yıllarda da müziğin insanlar, hayvanlar ve bitkiler üzerindeki etkileri yoğunlukla araştırılmaktadır. Değişik müzik türleri canlılarda farklı tepkiler oluşturmaktadır. Bizde, 14-16 yaş grubu 17 kız öğrencide klâsik ve pop müziğin etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Yöntem: Deneklerin nabız, sistolik ve diyastolik kan basıncı, ışığa ve sese karşı tepki süreleri, endurans testi ile kas yorgunluğu ve precision testi ile istemli hareketin dakikliği gibi fizyolojik parametrelerini ölçtük. Ayrıca kısa süreli hafıza, durumluk kaygı testi ile psikolojik durumlarını da değerlendirdik. Çalışmaya başlamadan önce denekler hakkında genel bilgiler edinmek için bilgi formu doldurttuk. Testleri deney odasına tek tek alınan deneklere aynı sırayla verilmek üzere A) Müziksiz ve klâsik müzik dinlerken B) Müziksiz ve pop müzik dinlerken uyguladık. Elde edilen verileri Student’s-t ve Wilcoxon-t testi ile karşılaştırdık. Bulgular: Elde etti¤imiz bulgular; müzik öncesine göre müzik dinlerken 1. Sistolik ve diyastolik kan basıncı ve nabız sayısında bir değişme olmamıştır. 2. Işığa karşı tepki süreleri azalırken,.sese karşı tepki süreleri artmaktadır. 3. Kısa süreli hafıza azalmaktadır. 4. Kas hareketinde ritmik vuruş temposu artmaktadır. 5. İstemli hareketin dakikliği pop müzikte azalmakta, klâsik müzikte artmaktadır. Tartışma: Nabız, sistolik ve diyastolik basınçta bir değişimin olmamasının nedeni, deneklerin müzik öncesi ve müzik dinlerken rahat, deney ortamından dolayı heyecansız ve hareketsiz olmalarıdır. Deneklerin, sese karşı tepki sürelerinin, kısa olması gerekirken, ışığa kaşı daha kısa süreli olmasının nedenini, müziğin, deneklerin sese karşı tepkilerini engellemesindendir. Aynı şekilde müzik deneklerin dikkatlerini dağıttığı için hafızayı olumsuz yönde etkilemektedir. Müzik öncesine göre, pop müzik dinlerken, deneklerden elde edilen dakikliğin azalması ve müzik öncesine göre klasik müzik dinlerken elde edilen dakikliğin artması yönündeki değerler bize dikkat gerektiren işlerde hızlı ritimli müziğin başarıyı olumsuz etkilediğini göstermektedir. Sonuç: Müzik, deneklerin sese karşı› tepkilerini engellemekte ve tepki sürelerini uzatarak olumsuz etkilemektedir. Bu nedenle sese karşı tepki süreleri artmaktadır. Hızlı ritimli müziğin kısa süreli hafızayı ve istemli hareketlerdeki başarıyı azalttığı, kas hareketi gerektiren eylemlerde de arttırıcı bir eylem olduğu görülmektedir. Ayrıca, sevilen müziğin kişileri stresten uzaklaştırdığını, kendilerini daha rahat ve huzurlu hissetmelerine yol açtığını söyleyebiliriz.