Bu çalışmanın amacı Marmara depreminden sonra Gölcük Ford-Otosan Çadırkenti'ne yerleştirilen 25 ergen ile İstanbul-Avcılar'da yaşayan 24 ergenin depresyon, anksiyete ve davranış özelliklerini saptamak; yerleşim yeri, cinsiyet ve barınma koşullarının etkilerini değerlendirmektir. Depremden sonraki altıncı ayda yürütülen çalışmada, 13-18 yaş arası ergenler Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği (ÇDÖ) ve Çocuklar İçin Durumluk-Sürekli Kaygı Envanterini (ÇDSKE) doldurdular. Ebeveynler Çocuk ve Gençler İçin Davranış Değerlendirme Ölçeğini (ÇDDÖ) tamamladılar. Sonuçlara göre Gölcük ve Avcılar arasında depresyon, kaygı ve davranış istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir. ÇDDÖ'nün ortalaması 60 puan sınırını geçen tek altölçek Gölcük örneklemine ait Anksiyete-Depresyon altölçeğidir. Gölcük örnekleminde kızların erkeklere göre durumsal kaygılarının yüksek olduğu bulundu (p=0.0345). Avcılar örneklemi cinsiyet açısından karşılaştırıldığında ise kızların ÇDDÖ'nin Geriçekilme, Somatik, Sosyal sorunlar, Agresyon altölçeklerinde daha yüksek (p=0.0018, p=0.0312, p=0.0491, p=0.0088), Okul altölçeğinde ise daha düşük puanlar aldığı bulundu (p=0.0005). Biri depremin merkez üssünde, diğeri daha uzakta olan yıkıcı ve ölümcül etkinin yaşandığı her iki merkezde de benzer bulguların elde edilmesi anlamlıdır. Çadırkentte yaşıyor olma ve kendi evinde yaşıyor olma durumları da fark yaratmamıştır. Deprem öncesinde yaşadıkları evlerde barınmaya devam eden Avcılar örnekleminde cinsiyet açısından ortaya çıkan farklar çadırkentte barınan Gölcük örneklemi gibi aynı yaşama ortamını ve duygusal yakınlığı paylaşıyor olmama ile açıklanabilir.