Amaç: Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin stresle başa çıkma biçimleri ile yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Yöntem:Araştırmanın örneklemini toplam 316 üniversite öğrencisi oluşturmuştur. Öğrencilerin stresle başa çıkma düzeyleri “Stresle Başa Çıkma Ölçeği”, yalnızlık düzeyleri ise “UCLA Yalnızlık Ölçeği” ile ölçülmüştür. Verilerin analizinde Pearson momentler çarpımı korelasyonu ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Bulgular: Öğrencilerin yalnızlık düzeyleri ile stresle başa çıkma biçimlerinden olan; sosyal destek arama ve soruna yönelme düzeyleri arasında negatif yönde, sorunla uğraşmaktan kaçınma düzeyleri ile pozitif yönde ilişki bulundu (p<.01). Öğrencilerin yalnızlık düzeyleri yükseldikçe buna paralel olarak sorunla uğraşmaktan kaçınma düzeylerinin de yükseldiği ancak sosyal destek arama ve soruna yönelme düzeylerinin düştüğü bulundu (p<.01). Tartışma: Üniversite öğrencilerinin stresle başa çıkma biçimleri ile yalnızlık düzeyleri arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur.Yalnızlık düzeyleri yüksek olan öğrencilerin stresle başa çıkma tekniklerini aktif olarak kullanamadıkları ortaya çıkmıştır.Bu nedenle yalnızlık düzeyleri yüksek olan öğrencilere düzenli şekilde gerekli ve yeterli psikolojik destek programları hazırlanmalıdır.