Çocuk ve ergenlik döneminde depresyon oldukça sık görülen, tekrarlarla giden ve süregelen okul başarısını, aile ve arkadaş ilişkilerini önemli oranda etkileyen bir psikopatolojidir. Etiyolojisinde ailesel geçişin önemli rolü olduğu düşünülmekle birlikte, psikososyal etmenler ve kronik hastalıkların etkili olduğu bilinmektedir. Çocukluk çağında depresif belirtiler yaş dönemine ve cinsiyete göre farklılık göstermektedir. Genellikle tekrarlarla seyreden bir bozukluk olup, hastalık kronikleşmesi pek çok faktörle ilişkili bulunmuştur. Çocuk ve ergenlerdeki depresyonun değerlendirilmesi ve tedavisinde çocuk ve klinisyen arasında her şeyden önce güvenilir bir ilişki oluşmalıdır. Uygun tedavi seçiminde hastalığın şiddetinin belirlenmesi önemlidir. Hafif depresyon tablolarında, destek, psikoeğitim ve izlem tedavisi yeterli olurken, orta-ağır depresyon tablolarında psikoterapi ve/veya antidepresan ilaçlardan yararlanılır. Çocuk ve ergenlerde görülen depresyonun tedavisinde en yaygın olarak kullanılan ve ilk tercih edilmesi gereken ajanlar SSRI’lardır. Bipolar bozukluk, çocuk ve ergenlerde işlevselliği önemli derecede etkileyen, kronik seyirli bir bozukluktur. Bu nedenle de çocukluk ve gençlik yıllarında bipolar bozukluğun tanınması ve tedavi edilmesi özel öneme sahiptir. Bipolar bozukluk psikiyatrik hastalıklar içinde genetik geçişin önemli rol oynadığı bozukluklardan biridir. Bipolar bozukluğu olan çocuk ve ergenlerle yapılan beyin görüntüleme çalışmalarında hem yapısal hem de fonksiyonel değişikler olduğu gösterilmiştir. Çocuk ve ergenlerdeki erken başlangıçlı bipolar bozukluğun temel klinik özellikleri; uzun epizodlar ve kronik gidiş, karma epizodlar ve/veya hızlı döngü ve eşlik eden belirgin iritabilitedir. Bipolar bozukluğun ilk ortaya çıktığı zaman doğru olarak tanınıp, tedavi edilmesi, ileriki yıllarda hastalığın gidişini önemli ölçüde etkilemektedir. Tedavinin temelinin farmakolojik tedavi oluşturmaktadır; antipsikotikler, antikonvulzanlar ve lityum yaygın olarak kullanılan ilaçlardır.