Amaç: Bu çalışmada, lise öğrencilerinin benlik kavramlarını algılama biçimleri ve ilişkili faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma İstanbul’da bir lisede tanımlayıcı ve kesitsel olarak yapılmıştır. Araştırmaya başlamadan önce Milli Eğitim Müdürlüğü’nden resmi izin; öğrencilerden ve velilerinden onam alınmıştır. Çalışmanın evreni (n=1067) aynı zamanda çalışmanın örneklemi olarak düşünülmüştür. Ancak uygulama sırasında 960 öğrenciye ulaşılabilmiş, araştırmaya katılmayı kabul eden 949 öğrenci ile araştırma tamamlanmıştır. Veriler, literatür doğrultusunda araştırmacılar tarafından hazırlanan soru formu ve Piers Harris’in Çocuklarda Öz Kavramı Ölçeği (PHÇÖKÖ) ile toplanmıştır. Ölçek, çocuklarda öz kavramının gelişimini, boyutlarını, kişilik ve çevre öğeleri ile ilişkilerini belirlemede kullanılmakta ve güvenirlilik alfa değerleri .81 ve .89 arasında değişmektedir. Bulgular: Olguların %55.5’i kız, yaş ortalaması 15.73±1.39, %71.4’ü İstanbul doğumlu, %84.6’sı çekirdek aileye sahip, %96.4’ünün her iki ebeveyni hayatta, %39.0’ı tek kardeşe sahip ve %44.7’si ilk çocuktur. Olguların %59.6’sının gelirleri giderlerine denk, %90.3’ünün bir sağlık sorunu yok ve %58.8’inin başarı durumu iyidir. Öğrencilerin %83.7’si sınıfta kalmamış, %82.6’sı evdeki kararlara katılmakta ve %56.1’i kendini atılgan olarak tanımlamaktadır. Cinsiyet, aile tipi, kardeş sayısı, doğum sırası, gelir, ebeveynlerin hayatta olma durumu PHÇÖKÖ puanını etkilememektedir. İstanbul’da doğanların, evde alınan kararlara katılanların, sağlık sorunu olmayan öğrencilerin benlik kavramının daha yüksek olduğu, öğrencilerin başarı durumları yükseldikçe benlik kavramının da yükseldiği bulunmuştur. Sonuç: Okul sağlığı hemşireleri ergenleri düzenli olarak sağlık kontrolünden geçirmeli ve aile eğitimlerinde demokratik aile tutumlarının ergenin benlik kavramını olumlu etkilediği konusunda aileleri bilinçlendirmelidirler.