Bu araştırma 1996-2004 yılları arasında Türkiye’deki 109 yetiştirme yurdunda yaşayan çocukların yetiştirme yurduna birincil geliş nedenlerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yetiştirme yurduna geliş nedenlerine baktığımız zaman; anne-baba boşanması (n=4540; %17.1), ebeveynin terki (n=2216; %8.3), ebeveynin ölümü (n=12353; %46.6), ekonomik yetersizlik (n=3716; %14), enseste maruz kalma (n=174; %0.66), cinsel istismar (n=309; %1.16), fiziksel ve duygusal istismar (n=938; %3.55), zorla evlendirilmek (n=36; %0.13), diğer nedenlerden (ebeveynin biri ya da her ikisinin özürlü olması, cezaevinde olmaları, deprem gibi doğal afetler, töre vs...) (n=2209; %8.33) olmak üzere toplam 26491 çocuk olduğu görülmektedir. Boşanma, terk edilme, ekonomik yetersizlik, ebeveyn ölümü nedeniyle yetiştirme yurduna gelen erkek çocukların sayısı, kız çocukların sayısından fazladır. Fiziksel, cinsel, duygusal istismar, ensest, zorla evlendirme nedeniyle yetiştirme yurduna gelen kız çocuklarının sayısı, erkek çocukların sayısında fazladır. Yıllara göre bakıldığında, her geçen yıl yetiştirme yurduna gelen çocuk sayısında artış görülmektedir.