Bu araştırmanın amacı, yoksul ailelerden gelen ergenlerin sosyo-demografik özelliklerinin saptanması ve bu özellikler ile umutsuzluk ve boyun eğici davranışlar arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmada amaçsal örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Örneklem Adana ili Yüreğir merkez ilçesindeki liselere devam eden ve yoksul ailelerden gelen 164 kız ve 116 erkek ergenden oluşmuştur. Veriler, 2007-2008 öğretim yılının ilk yarıyılında toplanmıştır. Veri toplama araçları olarak, “Sosyo-Ekonomik Düzey Ölçeği”, “Beck Umutsuzluk Ölçeği” ve “Boyun Eğici Davranışlar Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde ise “t” testi, tek yönlü varyans analizi, Pearson momentler çarpımı korelasyonu ve çoklu karşılaştırmalarda LSD testinden yararlanılmıştır. Sonuçlar kızlarda, boyun eğici davranışların, erkeklerde ise umutsuzluğun daha fazla olduğunu göstermiştir. Adana dışından gelen ergenlerde boyun eğici davranışlar ve umutsuzluk, Adanalı olanlara göre daha yüksek bulunmuştur. Yaş değişkenine göre boyun eğici davranışlarda anlamlı bir fark bulunmazken, yaşa göre umutsuzluk düzeyinde anlamlı bir fark olduğu gözlenmiştir. Gelir düzeyine göre yalnızca umutsuzluk düzeyinde bir fark olduğu görülmüştür. Gelir düzeyi daha düşük olan ailelerden gelen ergenlerde umutsuzluk daha fazla olarak saptanmıştır. Ailedeki birey sayısı da yalnızca umutsuzlukta etkili bir değişken olarak belirlenmiştir. Ailedeki birey sayısı artıkça umutsuzluğun da arttığı anlaşılmıştır. Ergenlerin anne-baba eğitim düzeyi ve anne-baba mesleği açısından boyun eğici ve umutsuzluk düzeylerinde anlamlı bir fark çıkmamıştır. Umutsuzluk ve boyun eğici davranışlar arasında .01 düzeyinde anlamlı ancak düşük bir korelasyon bulunmuştur.