Amaç: Bir grup lise öğrencisinde yeme bozukluğu şüphesi sıklığının saptanması ve buna etki eden etmenlerin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Bu kesitsel tipteki çalışma, Eskişehir'in Sivrihisar ilçesinde (Türkiye), Eylül 2008 -Ekim 2008 tarihleri arasında yapıldı. Çalışma grubunu, ilçe merkezinde bulunan toplam 8 lisede ulaşılan 909 öğrenci oluşturdu. Katılım oranı %81.5 (909/1.116) idi. Kişisel bilgi formu ve yeme tutum testi-40 öğrenciler tarafından dolduruldu. İstatistiksel analizlerde ki-kare testi ve gerektiğinde Fisher'in kesin ki-kare testi, bağımsız gruplarda Student t-testi ve Wald Backward Stepwise Lojistik Regresyon Analizi kullanıldı. İstatistiksel anlamlılık için p< 0.05 düzeyi kabul edildi. Bulgular: Çalışma grubunun %52.72 (n= 479)'si kadın, %47.3 (n = 430'ü erkek idi. Grubun yaş ortalaması 15.7 ± 1.2 yıl olup, yaşları 13-19 arasında değişmekte idi. Öğrencilerin yeme bozukluğu şüphesi sıklığı %9.5 olarak bulundu. Erkekler ile kızlar arasında yeme bozukluğu şüphesi sıklığı açısından bir fark bulunamadı (sırasıyla/08.6 ve %10.2, p > 0.05). Lojistik model sonuçlarına göre; 17 ve üzeri yaş grubunda olmak [Olasılıklar Oranı (00) = 3.083], Sıdıka Hanım Lisesi (00 = 3.177), Kız Meslek Lisesi (00 = 4.309), İmam Hatip Lisesi (00 = 3.748) ve Sağlık Meslek Lisesi (00 = 7.909)'nde öğrenim görmek ve akrabalarının yanında kalmak (00 = 3.890) yeme bozukluğu şüphesi için önemli risk etkenleri olarak saptandı (her biri için; p< 0.05). Sonuç: Yeme bozukluğu bu bölgede öğrenim gören lise öğrencileri için önemli bir sağlık sorunudur. Lise öğrencileri olası yeme hastalığı bakımından risk grubundaki bireyler olarak değerlendirilmelidir. İlaveten, okul öğrencilerine yönelik hastalığı önleme ve kontrol programları da başlatılmalıdır.