Bu araştırmanın amacı, ergenlerin stresle başa çıkma tarzları ile cinsiyet ve cinsiyet rolleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Ayrıca, ergenlerin stresle başa çıkma tarzları, anne ve baba eğitim durumu ile kardeş sayısı değişkenleri açısından da incelenmiştir. Ayrıca, ergenlerin stresle başaçıkma tarzları, anne ve baba eğitim durumu ile kardeş sayısı değişkenleri açısından da incelenmiştir. Araştırma, "ilişkisel tarama modeli"ne uygun olarak hazırlanmış olup, 2002-2003 eğitim-öğretim yılında, İstanbul ili Beşiktaş ilçesinde milli eğitim Bakanlığına bağlı olarak görev yapan dört ilköğretim okulu sekizinci sınıf öğrencileri (333 kişi) örneklerini oluşturmuştur. Araştırma verileri toplamak için araştırmacı tarafından geliştirilen “kişisel bilgi formu”; Folkman ve Lazarus tarafından geliştirilen ve Şahin ve Durak (1995) tarafından kısaltılarak, geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan “Stresle başa çıkma tarzları ölçeği” ve Sandra Bem tarafından geliştirilen, Kavuncu (1987) tarafından Türk toplumuna uyarlanan “Bem Cinsiyet Rolleri Envanteri” olmak üzere üç ayrı ölçme aracından yararlanılmıştır. Elde edilen verilerin çözümlenmesinde, araştırmanın amaçlarına ve değişkenlerine uygun olarak, “Bağımsız Grup t Testi”, “Tek Yönlü Varyans Analizi (F Testi)” ve F testi sonucu, grup ortalamaları arasında anlamlı bir farkın çıkması durumunda bu farkın hangi gruplardan kaynaklandığını belirlemek amacıyla da “Sheffe Testi” kullanılmış; istatistiksel anlamlılık düzeyi .05 olarak kabul edilmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular aşağıda özetlenmiştir: Bu doğrultuda stresle başaçıkma tarzları ile cinsiyet arasındaki ilişkiyi özetleyecek olursak; kızlar, kendine güvenli yaklaşım, iyimser yaklaşım ve sosyal destek arama yaklaşımını erkeklere göre daha fazla tercih etmektedir. Buna karşın kızlar ve erkeklerin, çaresiz ve boyun eğici yaklaşımı kullanma davranışları arasında anlamlı bir farklılık yoktur. Stresle başaçıkma tarzları ile cinsiyet rolleri arasındaki ilişkiyi özetleyecek olursan; androjen bireyler, feminen ve cinsiyet rolü farklılaşmamış bireylere göre, daha fazla kendine güvenli yaklaşımı, cinsiyet rolü farklılaşmamış bireylere göre ise, daha fazla iyimser yaklaşımı tercih etmekte; feminen bireyler, maskülen bireylere göre daha fazla çaresiz yaklaşımı, cinsiyet rolü farklılaşmamış bireylere göre ise sosyal destek arama yaklaşımını daha fazla sergilemektedir. Bunun yanı sıra, boyun eğici yaklaşım cinsiyet rolü değişkeninde etkilenmemektedir. Stresle başaçıkma tarzları ile anne baba eğitim durumu değişkeni arasındaki ilişkiyi özetleyecek olursak; annenin eğitim düzeyinin yüksek olması, stresle başaçıkma tarzlarından, yalnızca çaresiz yaklaşımın kullanılma olasılığını azaltmakta, diğer başaçıkma tarzlarını etkilememktedir. Babanın eğitim durumunun yüksek olması ise yine çaresiz yaklaşım ile boyun eğici yaklaşımın kullanılma olasılığını azaltmakta, diğer başaçıkma tarzlarını etkilememektedir. Yani annenin eğitim durumunun ilkokul ve altı düzeyde olması çaresiz yaklaşımı kullanma olasılığını; babanın eğitim durumunun ilkokul ve altı düzeyde olması ise çaresiz yaklaşım ile boyun eğici yaklaşımı kullanma olasılığını artırmaktadır. Stresle başaçıkma tarzları ile kardeş sayısını değişkeni arasındaki ilişkiyi özetleyecek olursak; kardeş sayısı değişkeni stresle başaçıkmada, yalnızca iyimser ve boyun eğici yaklaşımlarda etkili olmakta; kardeş sayısının artması, boyun eğici ve iyimser yaklaşım eğililmlerini artırmaktadır.