Bu çalışma, Türkiye'deki sivil toplum çalışmalarındaki güncel durumu anlamlandırmak amacıyla, Türkiye'de gençliğin güçlendirilmesi misyonuyla çalışan en büyük kuruluşlardan biri olan Toplum Gönüllüleri Vakfı (TOG) üzerine bir büyüteç tutmaya çalıştı. Türkiye'nin 1980'lerden itibaren içinden geçmekte olduğu neo-liberal dönüşüm çerçevesinde, sivil toplum kuruluşları tarafından önerilen yeni vatandaşlık modelleri incelendi. Neo-liberalizm bir ideoloji olarak değil bir yönetim rejimi olarak ele alındı. Devlet, özel sektör ve sivil toplum arasında olduğu iddia edilen ayrım sorgulandı. Gençlerin ortak özelliklere, sorunlara ve arzulara sahip politik bir grup olarak yeniden kurulmasının onların uzaktan yönetimini mümkün kıldığı iddia edildi. Otonomizasyon ve sorumlu kılma eş zamanlı olarak kullanılan temel vatandaşlık teknolojileri olarak ele alındı. Söylemsel olarak sürekli yeniden kurulan politik ve sosyal alanlar içinde yeni bir genç aktif vatandaş mitinin ortaya çıkışına dikkat çekildi. Vakıf tarafından empoze edilen sentetik ahlak anlayışı ve buna bağlı normlar ve prensipler ile yerelde yerleşik olarak var olan normlar ve değerler arasındaki gerilime ayrıca bir vurgu yapıldı.