Bu makalede, Türkiye’de yoksul gençler üzerine yapılan araştırmaların, batılı örnekleri ile bir karşılaştırılması yapılacaktır. Genç nüfusun yoğun olduğu ve yoksulluğunda her geçen gün arttığı Türkiye’de yoksul gençlerin sorunlarına yönelik araştırmalar ve bu sorunlar için üretilen politikalar önemlidir. Gençlik araştırmaları batıda oldukça yol almıştır. Ama günümüzde yapılan araştırmalar öncülerinden birkaç noktada ayrılırlar. Birincisi daha öncekiler ağırlıkla okul eksenli araştırmalarken, şimdikiler gençliğin sorunlarını daha geniş bir platformda ele almaktalar. İkincisi, şimdiki çalışmaların büyük çoğunluğu gençlerin araştırmaya aktif katılımını sağlamaya çalışmaktadır. Üçüncü olarak gençlerin aktif katılımının yanında gençlerle ilgili resmi veya gayri resmi kuruluşların kendi aralarında ve de muhatap oldukları gençlerle işbirliğinin yollarını araştırmaktadırlar. Bütün bu öncelikler özel olarak gençlik araştırmalarında, daha genel olarak sosyal bilimlerin kapsamına giren araştırmalarda değişik metodolojilerin geliştirilmesine ve kullanılmasına olanak sağlamıştır. Araştırmaların kapsam ve konu bakımından zengin olduğunu söylemeliyiz. Birçok farklı toplumsal yerlerden gelen gencin yetişkinliğe geçiş evresinde yaşam koşullarını daha detaylı anlamak ve bu çerçevede bu gençlerin olası sorunlarına onların da katılımıyla en iyi ve en verimli çözümleri bulmak bu araştırmaların temel amaçlarından sayılabilir. Böylelikle gençlerin sağlıklı bir yetişkinliğe geçiş sürecini yaşamalarının önünü açmak esas alınmıştır. Özellikle de risk altında yaşayan, dışlanmış, dezavantajlı gençlerin sorunlarına ilişkin yapılan araştırmalar dikkat çekicidir. Temel sayıtlı, bu gençlerin rahat bir yetişkinliğe geçiş tecrübesi yaşamaları onların birey olarak dışlanmışlıktan ve dezavantajlı yaşam koşullarından kurtulması anlamına gelebilir. Ülkemizde ise gençlik araştırmaları henüz bu kadar olmasa da yapılmaktadır. Dışlanmışlık ve yoksulluk araştırmalarının da gençler yan konusu olabilmişlerdir. Çoğu gençlik araştırmasının metodolojisi gençlerin aktif katılımını pek özendirir nitelikte değildir. Dahası çözüm önerileri kısmında farklı aktörleri (gençler, yerel yönetimler, STK’lar, vs.) bir araya anlamlı ve verimli bir biçimde getirdiklerini de söylemek güçtür.