Hareketlilikle ilgili bu makalede geliştirilen yaklaşım formel olmayan öğrenim için geliştirilen küresel bir politikanın bir parçasını oluşturuyor. Bu bölümün özgünlüğü gençlerin hareketliliğine ilişkin, engellerin tanımlanmasını da içeren çoğulcu bir yaklaşımdan kaynaklanıyor. Wallonia ve Brüksel’deki gençlik aktörleri gerçekten de rastladıkları uygulamaları bir çerçeveye oturtabilecek bir “hareketlilik için değerlendirme ölçeği” geliştirdi. Bu adım adım yaklaşımın esası hareketliliğin önündeki engellerin hem gençlerin zihninde var olduğu, hem de günlük yaşam koşullarından kaynaklandığı olgusuna dayanıyor. Gençler varolan hareketlilik programlarından birine katılmaya karar verdiğinde, başlıca engellerin üstesinden gelindiğini düşünebiliriz. Bu nedenle özellikle dezavantajlı gençler için (ancak yalnızca sayılanlarla sınırlı olmayarak), harekete geçmelerini ve ailelerinin, kültürlerinin, çevrelerinin ve dini inaçlarının dayattığı kalıplar da dahil, ailelerinden, günlük alışkanlıklarından, ait oldukları topluluktan ve yaşadıkları bölgeden uzakta bir yerde bir yaşama uyum sağlama konularında eğitilmelerini de içeren formel olmayan eğitim prosedürleri oluşturmak önemlidir.