Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerinde maruz kaldıkları istismar davranışlarının incelenmesi amacıyla yapılan betimsel bir çalışmadır. Araştırma grubu 2011-2012 Öğretim Yılı Bahar Dönemi'nde Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nin çeşitli bölümlerinde öğrenim görmekte olan 280'i (% 68.1) kadın ve 131'i (% 31.9) erkek olmak üzere toplam 411 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada, üniversite öğrencilerin yaşadıkları romantik ilişki sürecinde algıladıkları istismarı belirlemek amacıyla araştırmacı tarafından geliştirilen Romantik İlişkiyi Değerlendirme Ölçeği (RİDÖ), bağlanma boyutlarını belirlemek amacıyla Fraley, Waller ve Brennan (2000) tarafından geliştirilen ve Selçuk, Günaydın, Sümer ve Uysal (2005) tarafından Türkçe'ye uyarlaması yapılan "Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri-II" (YİYE-II), benlik saygısını belirlemek amacıyla Rosenberg (1965) tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışması Çuhadaroğlu (1986) tarafından yapılan "Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği" kullanılmıştır. Ayrıca Romantik İlişkiyi Değerlendirme Ölçeği'nin benzer ölçek geçerliğini belirlemek amacıyla Curun (2001) tarafından geliştirilen "İlişki Doyum Ölçeği" (İDÖ) kullanılmıştır. Öğrencilerin sosyo-demografik özelliklerine ilişkin bilgiler, araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu ile elde edilmiştir.Öğrencilerin demografik özellikleri ile psikolojik özelliklerinin romantik ilişkide maruz kalınan istismarı yordama düzeylerini belirlemek ve değişken gruplarını karşılaştırmak amacıyla aşamalı regresyon kullanılmıştır. Bağlanmanın kaygı ve kaçınma boyutu, benlik saygısı ve akademik başarı değişkenleri psikolojik değişkenler grubu olarak, cinsiyet, yaş, ilişki süresi ve anne-babanın birliktelik durumu demografik değişkenler olarak ele alınmıştır. Aşamalı regresyon analizi sonuçlarına göre ilk modelde yer alan benlik saygısı, kaygı ve kaçınma bağlanma boyutları ve akademik başarı değişkenlerinden sadece benlik saygısı romantik ilişkide maruz kalınan istismarı anlamlı olarak yordamaktadır. İkinci modelde ilk modeldeki değişkenlere ek olarak cinsiyet, yaş, ilişki süresi ve anne-babanın birliktelik durumu ele alınmıştır. İkinci modelde benlik saygısı, kaçınma bağlanma boyutu, cinsiyet, yaş ve ilişkinin süresinin romantik ilişkide maruz kalınan istismarın anlamlı yordayıcıları olduğu saptanmıştır. Kaygı bağlanma boyutu, akademik başarı ve anne-baba birliktelik durumu romantik ilişkide maruz kalınan istismarı anlamlı olarak yordamamaktadır. Bu araştırmanın sonuçlara göre, psikolojik değişkenlerin romantik ilişkide maruz kalınan istismarı açıklama gücü demografik değişkenlerden daha etkilidir. Bulgular literatür ışığında tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.