Bu çalışmanın amacı, yakın romantik ilişkiye bağlılığın ve cinsiyetin, Türkiye'deki genç yetişkinlerin ölüm kaygılarına olan etkilerini araştırmaktı. Dehşet Yönetimi Teorisi'nden yola çıkılarak, çeşitli hipotezler öne sürülmüştür. Bunlardan ilki, partnerlerinden ayrıldıkları yönünde hayal kurmaları istenen katılımcıların, bu tarz bir durumu hayal etmeleri istenmeyen katılımcılara göre daha fazla ölüm kaygısı yaşayacakları yönündedir. Diğer bir hipoteze göre, ilişkilerine olan bağlılık, kişileri ölüm kaygısından koruyucu bir rol oynamaktadır ve yüksek bağlılık gösteren kişiler düşük bağlılık gösteren kişilere oranla daha az ölüm kaygısı yaşamaktadırlar. Çalışmanın bir diğer amacı da, romantik yakın ilişkiye bağlılıkta cinsiyetin bir fark yaratıp yaratmadığının araştırılmasıydı. Nevrotizmin etkileri de tüm katılımcılar için kontrol edildi, böylece bulunan herhangi bir anlamlı sonuç nevrotizmden değil, yapılan deneysel manipülasyondan kaynaklı olacaktı. Çalışmada Ankara, İstanbul ve İzmir'den, yaşları 19-38 arasında değişen toplam 161 katılımcı yer aldı. Sonuçlar, deneysel manipülasyonun (deney grubu, kontrol grubu), bağlılık (yüksek, düşük) veya cinsiyetin (kadın, erkek) ölüm kaygısı üzerinde tek başlarına anlamlı temel etkileri olmadığını gösterdi. Bağlılık ve katılımcı grubunun etkileşim etkisi ise anlamlı bulunmuştur. Buna göre, deney grubunda (partnerlerinden ayrıldıklarını hayal etmeleri istenen grup) partnerlerine yüksek bağlılık gösteren kişilerin düşük bağlılık gösteren kişilere göre daha az ölüm kaygısı yaşadıkları görülmüştür. Ayrıca, deney grubundaki düşük bağlılık gösteren kişilerin, kontrol grubundakilere oranla daha fazla ölüm kaygısı yaşadıkları görülmüştür. Çalışmanın bulguları, ilgili literatür çerçevesinde tartışılmıştır. Ayrıca çalışmanın güçlü/zayıf yönlerine ve gelecek çalışmalar için önerilere de tartışma bölümünde yer verilmiştir.