Bu çalışmada, yetiştirme yurtlarında barınan adolesanların fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeylerinin belirlenmesine yönelik yapılan ölçümlerden elde edilen bulgular eşliğinde adolesanların sağlık durumlarının değerlendirilmesi ve sağlık durumlarının korunması aynı zamanda yetiştirme yurtlarının işleyişine ilişkin yasal düzenlenmelere katkı sağlanması amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklemini Konya Yetiştirme Yurdu'nda kalan 90 (n=39 kız, n=51 erkek) adolesan oluşturmuştur. Adolesanların fiziksel aktivite düzeyleri Crocker ve ark (1997) tarafından geliştirilen ve geçerlilik güvenilirlik çalışmaları yapılan Physical Activity Questionnare for Adolescents (PAQ-A) ölçeğinin Türkçeye uyarlanmış hali olan Adolesanlar için Fiziksel Aktivite Ölçeği (AFAÖ) ile değerlendirilmiştir. Adolesanların fiziksel uygunluk düzeylerinin belirlenmesinde The Cooper Institute (1982) tarafından geliştirilen Fitnessgram Test Bataryası'ndan yararlanılmıştır. Fiziksel uygunluğun bileşenlerini belirlemeye yönelik testlerin en az birinde erkeklerin %78.43'ünün (n=40), kızların %82.05'inin (n=32) The Cooper Institute Fitnessgram Test Bataryası Değerlendirme Standartları'nda (2010) yaş ve cinsiyet açısından belirtilen minimum değerlere ulaşamamışlardır. The Cooper Institute Fitnessgram Test Bataryası Değerlendirme Standartları'na (2010) göre aerobik uygunluk (tahmini MaxVo2 ml/kg/dk değerleri) açısından adolesanların %18.9' unun (n=17) sağlık açısından risk taşıdığı, %22.2'sinin (n=20) aerobik uygunluğunu geliştirmesi gerektiği, %58.9'unun (n=53) sağlık açısından yeterli olduğu anlaşılırken; vücut kompozisyonu açısından (BKİ değerlerine göre) adolesanların %4.4'ünün (n=4) sağlık açısından risk taşıdığı, %16.7'sinin (n=15) BKİ değerlerini iyileştirmesi gerektiği ve %78.9'unun (n=71) sağlık açısından yeterli olduğu anlaşılmıştır. Cinsiyete göre bazı antropometrik ve fizyolojik (Boy uzunluğu, BKİ ve MaxVo2 değerleri) özellikler açısından erkekler lehine anlamlı bir farklılığın olduğu görülürken (p<0.05); gövde ve alt ekstrimite esnekliği (otur eriş testi değerleri) ve fiziksel aktivite düzeyi açısından kızlar lehine anlamlı bir farklılığın olduğu görülmüştür (p<0.05). Çalışmaya katılan adolesanların %51.1'inin (n=46) inaktif, %32.2'sinin (n=29) orta düzeyde aktif, %16.7'sinin (n=15) aktif olduğu anlaşılmıştır. Sonuç olarak yetiştirme yurdunda kalan adolesanlar arasında (özellikle erkekler) inaktivitenin yaygın olduğu, adolesanların fiziksel uygunluk düzeylerinin yeterli olmadığı ve sağlık açısından risk taşıdıkları anlaşılmıştır. Adolesanların fiziksel aktivite düzeylerinde artış olması halinde fiziksel uygunluk düzeylerinde de artış olabileceği ve buna bağlı olarak sağlık riski taşıyan kişi sayısının azalabileceği öngörülmektedir. Bu nedenle yetiştirme yurtlarındaki spor alanlarının iyileştirilmesine yönelik gerekli yasal düzenlemelerin yapılması ve rekreasyonel faaliyetlerin organize edilmesinin adolesanların fiziksel aktivite düzeylerinin artışına, fiziksel uygunluk düzeylerinin geliştirilmesine, korunmasına ve daha sağlıklı bir yaşam sürdürebilmelerine katkı sağlayabileceği düşünülmektedir. Yetiştirme yurtlarında görevli antrenör ve beden eğitimi öğretmenleri gözetiminde yapılan çalışmaların ve okullardaki beden eğitimi derslerinin içeriğinin fiziksel uygunluğun bileşenlerini geliştirebilecek kadar yoğun ve işlevsel olması gerektiği düşünülmektedir. Bu çalışmaların özellikle aerobik uygunluk ile esnekliği geliştirici egzersizleri içermesi ve vücut kompozisyonunun yaş ve cinsiyet açısından ideal değerlere ulaşmasına katkı sağlayacak nitelikte olması gerektiği düşünülmektedir.