Bu çalışmada kendine zarar verme davranışı ele alınmıştır. Çalışmanın birinci bölümünde kendine zarar verme davranışı, intihar olasılığı, çocukluk dönemi örselenmeleri ve saldırganlık konularındaki literatür taramaları incelenmiş ve kendine zarar verme davranışı ile diğer konular arasındaki ilişkiler gözden geçirilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümünde ise İstanbul ve Ankara illerindeki toplam sekiz vakıf ve devlet üniversitesinde eğitim gören 1000 öğrenci ile kendine zarar verme davranışı ile intihar olasılığının, çocukluk örselenmeleri ve saldırganlık arasındaki ilişkisi araştırılmıştır.Katılımcıların %69'u kadın, %31'i ise erkektir. Yaş dağılımı açısından örneklemin %46.1'i on sekiz-yirmi yaş, %45.1'i yirmi bir-yirmi üç yaş ve %8.8'i yirmi dört yaş ve üzeridir.Çalışmada öğrenciler arasında kendine zarar verme oranı toplam %28.5 (tekrarlayıcı %25, bir-iki kez %3.5) olarak saptanmıştır. Kendine zarar veren öğrencilerin arkadaşları arasında kendine zarar verme oranı %51.9 olarak belirlenmiştir. Örneklemde kendine zarar verme davranışı türleri incelendiğinde en sık rastlanan davranış %55.4 ile yaranın iyileşmesine engel olmadır. Bunu izleyen davranışlar sırasıyla; kendini sert bir yere çarpma veya kendine vurma (%40.7), çimdikleme (%30.8), ısırma (%29.1), saç kopartma (%28.7), cilde harf/yazı kazıma (%25.2), tırnaklama (%24.9), kesme (%20.3), kendine iğne batırma (%15.0), cildi sert bir yüzeye sürtme (%11.9), tehlikeli/zararlı madde içme/yutma (%10.8) ve yakma (%7.7) davranışlarıdır.Kendine zarar verenlerde %14.7 oranında intihar girişimi, %33.3 oranında intihar düşüncesi saptanmıştır. Kadınların erkeklerden daha fazla intihar girişiminde bulunduğu, ancak intihar düşüncesinde cinsiyet farkı olmadığı belirlenmiştir. En sık kullanılan intihar yöntemleri, aşırı doz ilaç alımı, yüksekten atlama ve bileklerini kesmedir. Bu örneklemde erkeklerin toplamda kadınlardan daha fazla kendilerine zarar verdiklerine ve erkeklerin kendine zarar verme davranışı türlerinden, "kendine vurma" ve "yakma" davranışlarını kadınlardan daha fazla gösterdiğine dair cinsiyetler arası anlamlı bir fark tespit edilmiştir.Kendine zarar verme davranışının işlevleri incelendiğinde otonom fonksiyonlardan "duygulanım düzenlemesi", sosyal fonksiyonlardan ise "dayanıklılık" fonksiyonlarının en fazla kullanılanlar olduğu tespit edilmiştir. Otonom ve sosyal fonksiyonlardan sadece "intikam alma" fonksiyonunun kadınlar tarafından daha fazla kullanıldığı belirlenmiştir.Kendine zarar veren öğrencilerin, çocukluk örselenme yaşantılarının; toplamda ve fiziksel, cinsel, duygusal istismar ve ihmal alt ölçeklerinde, kendine zarar vermeyen öğrencilerden daha yüksek olduğu saptanmıştır. Cinsiyet bağlamında; erkeklerin kadınlardan daha fazla istismara uğradıklarına dair bir fark belirlenmiştir. Ayrıca, kendine zarar veren öğrencilerin saldırganlık seviyesinin ve intihar olasılığının kendine zarar vermeyenlerden daha yüksek olduğu görülmüştür. İntihar olasılığı ile çocukluk örselenmeleri arasındaki ilişki çoklu regresyon analizi ile incelenmiş ve fiziksel örselenme ile duygusal örselenme ve ihmalin intihar olasılığını yordadığı bulunmuştur. Ayrıca intihar girişiminde bulunan öğrencilerin, saldırganlık seviyesinin, intihar girişiminde bulunmayan öğrencilerden daha yüksek olduğu saptanmıştır. Bu çalışmada kendine zarar veren öğrencilerde örselenme ve saldırganlık arasında anlamlı bir ilişkili bulunmuştur. Fiziksel örselenme, duygusal örselenme ve ihmal ve örselenme toplam puanı arttıkça yıkıcı ve edilgen saldırganlık da artmaktadır. Yıkıcı saldırganlık erkeklerde daha yüksek iken, edilgen saldırganlıkta cinsiyet farkı saptanmamıştır. Ayrıca, çocukluk örselenmeleri ile intihar olasılığı arasında pozitif yönlü bir ilişki saptanmıştır; örselenme arttıkça, intihar olasılığının da artmakta olduğu görülmüştür.