Bu araştırma, suç işleyen çocukların sosya-kültürel çevrelerini incelemeyi amaçlamıştır. Çalışmada, önce suç ve çocuk suçluluğu kavramları tanımlanarak, suç olgusunu açıklayan teorilere yer verilmiştir. Ayrıca, Türkiye'de 1981 - 1991 yılları arasında ıslahevlerine giren çocuklarla ilgili sayısal bilgiler ve beş çocuk mahkemesinin 1993 yılında baktıkları davaların dökümü resmi belgelerden yararlanarak gösterilmiştir. Araştırmada denek grubunu İstanbul I. ve II. Çocuk Mahkemelerinde 1994 Kasım ve Aralık aylarında duruşmalara gelen 200 çocuk oluşturmaktadır. Bu çocukların kişisel ve ailesel özellikleriyle, onların diğer yakın çevrelerini oluşturan arkadaş grupları, okul yaşamı ve çalışan çocukların iş ortamları ayrıntılı olarak incelenmiştir. Araştırmanın bulgularım kısaca şöyle özetleyebiliriz. Suç işleyen çocukların %98'i erkektir. En fazla işlenen suç türü %72 ile hırsızlıktır. Suç işleme en fazla 15 yaş grubundaki çocuklarda görülmektedir. Bu çocukların %76'sı ilkokuldan sonra öğrenimlerine devam etmemiştir. Doğum yerlerine baktığımızda %50.5'i İstanbul doğumludur. Diğerleri ise başka yerlerde doğmuştur. Çocukların ailesel özellikleriyle ilgili ise şu bulgular elde edilmiştir. Ailelerin %98'i son 20 yıl içinde İstanbul'a yerleşmiştir. Çocukların %73.5'i çekirdek aileden gelmektedir. Araştırmada parçalanmış aile oram %14 olarak çıkmıştır. Ailelerin %64'ü dörtten fazla çocuğa sahiptir. Yine bu ailelerin %43'ünde anne-baba kavgası yaşanmaktadır. Çocuklara uygulanan disiplin yöntemlerinin ise, oldukça yanlış olduğu gözlenmiştir. Çocukların %52'si şiddet uygulanarak cezalandırılmaktadır. Suç işleyen çocukların %36'sı evden bir kaç defa kaçmıştır. Çocukların ebeveynlerinin de eğitim durumlarının oldukça düşük olduğu görülmüş. Babalarının %84.2'si ilkokul mezunu, annelerinin %40'ı okul-yazar dahi değildir. Çocukların da %64'ünün okulda başarısız olduğu görülmektedir. Ayrıca %34.5'i okulda ceza almıştır. Ailelerin ekonomik duruma bakıldığında ise babalarının tamamına yakınının işçi olduğu annelerinin ise büyük oranını çalışmadığı görülmüştür. Çocukların ailelerinin %26'sında başka suç işleyenler de vardır. Babaların %3 8.5 'inin sık sık alkol alma alışkanlığı olduğu anlaşılmıştır. Bu küçüklerin %63.5'inin arkadaşlarının ile birlikte suç işlemiştir. Görüşülen çocukların %65.5'i çıraklık, seyyar satıcılık gibi işleri yapmaktadır. Oturdukları konut türü ve bölgelerine bakıldığında %87'nin gecekondu semtlerinde oturduğu, %5.5'ininde evsiz olduğu görülmektedir. Bu çocukların TV ve sinemada şiddet ağırlıklı programlan daha fazla izledikleri anlaşılmaktadır.