Bu araştırmada, ortaöğretim 9. sınıf öğrencilerinin yalnızlık düzeylerinin bağlanma biçimleri ve işlevsel olmayan tutumlarla ilişkisi incelenmiştir. Araştırma örneklemi, 2006-2007 eğitim-öğretim yılında Malatya il merkezinde 32 resmi ve genel lise arasından seçkisiz (random) yöntemle seçilmiş 10 lisenin 9. sınıfına devam eden 287'si kız ve 328'i erkek olmak üzere toplam 615 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada ölçme araçları olarak, öğrencilerin yalnızlık düzeylerini ölçmek için UCLA Yalnızlık Ölçeği, bağlanma biçimlerini belirlemek için Erken Ergenlerde Bağlanma Ölçeği ve işlevsel olmayan tutumları ölçmek için ise Fonksiyonel Olmayan Tutumlar Ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerden uygulanan ölçekleri belirtilen yönergeye uygun olarak cevaplandırmaları istenmiştir. Toplamda 621 öğrenciden elde edilen verilerin 6'sı eksik ve hatalı doldurulduğu için değerlendirmeye alınmadığından, araştırmada kullanılan veri sayısı 615 olarak belirlenmiştir. Araştırma ile ilgili hipotezlerin test edilmesi amacıyla uygulanan istatistiksel işlemlerde pearson-momentler çarpımı korelasyonu, t-testi, Mann Whitney-U testi, Regresyon analizi, tek yönlü varyans analizi ve Kruskall Wallis testi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre yalnızlık düzeyleri, bağlanma biçimleri ve işlevsel olmayan tutumları kullanma sıklıkları arasında anlamlı düzeyde bir ilişki bulunmuştur. Yalnızlık düzeyine göre yapılan incelemelerde; yalnızlık düzeyi arttıkça, işlevsel olmayan tutumları kullanma sıklığının arttığı, yalnızlık düzeyi yüksek olan öğrencilerin daha çok kaygılı ve kaçınmalı bağlanma biçimine sahip oldukları görülmüştür. Yalnızlık düzeyi ile güvenli bağlanma arasında ters yönlü bir ilişki bulunmuştur. Araştırma bulguları yalnızlık düzeyi düşük olan öğrencilerin güvenli bağlandıklarını göstermektedir. Regresyon analizine göre mükemmelci ve otonom tutum ile kaçınmalı bağlanma ve güvenli bağlanma biçimlerinin yalnızlık üzerinde anlamlı düzeyde yordayıcı bir etkiye sahip olduğu bulunmuştur. Cinsiyete göre yalnızlık düzeyleri karşılaştırıldığında, kız ve erkek öğrencilerin yalnızlık düzeyleri arasında anlamlı bir farkın olduğu, erkek öğrencilerin kız öğrencilerden daha fazla yalnızlık duygusuna kapıldıkları görülmüştür. Araştırmada cinsiyete göre bağlanma biçimleri incelendiğinde ise kız ve erkek öğrencilerde kaygılı ve kaçınmalı bağlanma biçimleri arasında bir farklılığa rastlanmazken, kız öğrencilerin erkek öğrencilere oranla daha güvenli bağlandıkları belirlenmiştir. Mann Whitney U-testi sonuçlarına göre erkeklerin kızlardan daha fazla işlevsel olmayan tutumları kullandıkları bulunmuştur. Ayrıca mükemmelci tutum, otonom tutum ve değişken tutum alt boyutlarında cinsiyete göre anlamlı bir fark bulunmadığı saptanmıştır. Son olarak, uzmanlara, psikolojik danışmanlara ve eğitimcilere öneriler sunulmuştur.